Jaka była intencja Łukasza gdy tak rozkłada akcenty w swojej relacji, mimo wszystko podkreśla Ateny?

Już wcześniej wspomnieliśmy, że Ateny, mimo regresu, straty realnego znaczenia, ciągle były niezwykle ważnym symbolem starożytnego świata, kolebką helleńskiej kultury. Tak zresztą do dziś to miejsce postrzegamy. Dlatego to w tym, a nie w innym miejscu Łukasz ukazuje spotkanie myśli chrześcijańskiej z pogańską.

Mówiąc o Pawle przebywającym w Atenach święty Łukasz akcentuje obecność kultu bożków oraz przedstawicieli greckiej filozofii.

To wprowadzenie jest bardzo znaczące. Łukasz zakreśla jakby dwa pola, na których w szczególny sposób Dobra Nowina zderza się z pogańskim światem, choć w gruncie rzeczy są to dwa aspekty jednej rzeczywistości. Paweł w swojej mowie do tego się oczywiście odwoła, ale wcześniej Łukasz zaznacza, że „czekając na nich w Atenach (na Sylasa i Tymoteusza, którzy zostali w Berei), Paweł burzył się wewnętrznie na widok miasta pełnego bożków” (D z17,16). Rzeczywiście, religijność Ateńczyków była w starożytności przysłowiowa. W żadnym innym mieście nie znajdowało się tyle świątyń, ołtarzy i posągów bóstw, co w Atenach. Dla Ateńczyków był to oczywiście przedmiot dumy, ale dla Pawła był to szczyt bałwochwalstwa.