Zderzenie Ewangelii z pogańskim światem

Podejmujemy kolejny temat z cyklu „Trudne dzieje początków chrześcijaństwa”. Przypomnijmy, że przybliżamy w tych audycjach świat pierwszych chrześcijan, a szczególnie pochylamy się nad księgą Dziejów Apostolskich.

W czasie ostatniego spotkania rozmawialiśmy o drugiej podróży misyjnej Pawła Apostoła, właściwie o jej przebiegu przedstawionym w 16, 17 i 18 rozdziale Dz. Zwróciliśmy też uwagę na charakterystyczne cechy tej wyprawy, na to co odróżniało ją od pierwszej wyprawy misyjnej.

Podkreślił wtedy ksiądz między innymi, że w drugiej podróży misyjnej Pawła Apostoła to poganie są wyakcentowani jako pierwsi odbiorcy Ewangelii.

Można to jeszcze raz podkreślić, że o ile w czasie pierwszej wyprawy Dobra Nowina jest głoszona przede wszystkim w środowisku żydowskim, to druga wyprawa ma w większym stopniu charakter misji do pogan. Tutaj pierwszymi adresatami są poganie, a przynajmniej na nich położony jest mocny akcent, bo w praktyce Paweł nigdy nie oderwał się od środowiska swoich rodaków. Opowieść św. Łukasza w Dziejach Apostolskich rozwija się właśnie w ten sposób: jest przesunięcie akcentu z Żydów na pogan. Zauważyliśmy, że w czasie pierwszej wyprawy główną, centralną mową jaką Paweł wygłasza jest mowa w synagodze w Antiochii Pizydyjskiej, gdzie Paweł mówił do Żydów interpretując w świetle osoby Jezusa historię Izraela. Natomiast w czasie drugiej wyprawy centralną mową jest mowa Pawła na ateńskim Areopagu, a więc w symbolicznym sercu pogańskiego świata. Tam Paweł głosi Ewangelię poganom odwołując się do ich kultury i ich wrażliwości.