Kim był Jan Chrzciciel (Łk 7,18-23)
Poniższa lectio divina jest propozycją medytacji osoby Jana Chrzciciela. Jest próbą zastanowienia się na wiarą i postawa poprzednika Chrystusa na podstawie Łk 7,18-23. Cel medytacji: Skłonić do refleksji nad własną wiarą a także podbudować w chwilach zwątpienia.
III. Oratio – zwrócenie się do Boga
To, co poznałem w sobie, w konfrontacji ze słowem Bożym, co poznałem w czasie dwóch pierwszych kroków, teraz omawiam z Bogiem. Może to być czas przeproszenia, podziękowania, prośby.
Czas modlitwy i rozmowy z Panem.
Czas, by stanąć przed Panem by przepraszać, dziękować, by prosić...
Umieć być w cieniu
Jan i uczniowie. Jan – pracowity żyjący w cieniu, uczniowie – dumni i szukający nade wszystko siebie. Stając przed tajemnicą Boga, chcę przepraszać za nieustanne szukanie siebie. Tak trudno jest zapominać o sobie. Człowiek umie myśleć o innych, ale najpierw szuka siebie. Najpierw troszczy się o siebie. Przepraszam Panie, że tak często szukam siebie. Że tak często pragnę być najważniejszym, pierwszym. Trudno jest zapominać o sobie. Trudno jest szukać dobra bliźniego.
Dziękuję jednak Panie za to, że widzę swoja słabość. Dziękuję, że chcę zmieniać siebie, że chcę być bliżej Ciebie, który jesteś Prawdziwym Panem moim. Proszę zatem Panie – dodawaj mi siły, dodawaj łaski, bym chciał zmieniać swoje życie. Bym umiał służyć innym, bym umiał szukać dobra bliźniego, nie zaś tylko swojego. Jakże trudno być prawdziwie pokornym, prawdziwie pokornie szukać potrzebujących, szukać tych, którzy potrzebują pomocy. Jak trudno jest stawać potem w cieniu.
(pdf) |
