Język symboliczny Apokalipsy św. Jana. Specyficzne formy języka symbolicznego
Wskazują i przywołują one rzeczywistość wyższego rzędu, którą trudno wyrazić słowami.
Dziesięć jest wielkością zupełnie wystarczającą. Jezus ogłasza wspólnocie ze Smyrny dziesięć dni próby (Ap 2,10).
Dwanaście przywodzi na myśl świętą strukturę ludu Bożego. Stąd liczba 12 pokoleń Izraela (Ap 21,12) oraz 12 Apostołów. Na głowie Niewiasty (Ap 12,1) jest 12 gwiazd. Wskazuje na doskonałe zorganizowanie Jeruzalem Niebieskiego (dwanaście bram, dwanaście warstw fundamentu, dwunastu Apostołów (Ap 21,12.14).
Liczba 12 może być zwielokrotniona. W tym wypadku, np. 144 000 opieczętowanych na czole pieczęcią Baranka, oznacza niezmierzoną liczbę wybranych (Ap 7,4). Liczba ta nie oznacza ograniczenia, lecz przeciwnie – pełnię i doskonałość. Powstaje z pomnożenia 12 – wyrażającej całość (święta liczba 3 x 4, liczba kosmiczna), a następnie zostaje jeszcze bardziej udoskonalona przez pomnożenie przez 1 000.
Podobne znaczenie jak dwanaście ma liczba dwadzieścia cztery, np. 24 trony i 24 siedzących Starców (Ap 4,4). Chodzi w tym wypadku o kolumny (filary) Starego i Nowego Testamentu.
Tysiąc (Ap 20,2) oraz wielokrotność (miriady miriad – Ap 9,16) są znakiem bardzo wielkiej ilości czy jakości. Tysiąc lat to bez wątpienia odpowiednik jednej ery historycznej świata w kosmicznym tygodniu, który będzie trwał 7 000 lat (Ap 20,2).
