Zaparcie się Piotra

Trzy razy nie

Piotr wyparł się, iż zna Jezusa. Moje czyny i gesty tak często są również wyraźnym wyznaniem: „nie znam Go”. Moja postawa, gesty, słowa. Czy są świadectwem wiary w Chrystusa?

Piotr wyparł się także znajomości ze wspólnotą apostołów – wyparł się wszystkiego co mogłoby wskazywać, iż zna Jezusa. Wyprzeć się Kościoła, gdy trzeba stanąć w Jego obronie, gdy trzeba powiedzieć – tak nie jest – ja wiem, że w Kościele jest dużo dobra. Umieć być świadkiem wspólnoty, która jest przecież moją wspólnotą. To ja jestem Kościołem. Czy umiem być świadkiem? Moje słowa, gesty czy innym wskazują dobro w Kościele?

Aby móc grzać się, aby móc pozostać Piotr potrafił wyrzec się wszystkiego. Potrafił nawet powiedzieć, iż nie jest z Galilei. Jakby nie chciał uchodzić za kogoś gorszego. Tak często chcę być kimś, chcę pokazać się. Czy czasami nie patrzę na innych ludzi jako na gorszych – tak łatwo przychodzi oceniać innych. Tak łatwo widzieć siebie jako tego lepszego – mądrzejszego, ważniejszego.

Chcę być widzianym jako ten lepszy. Zapominam, że obok stoi Chrystus, który to wszystko widzi. Który widzi co czynię.