Prolog do Listów do siedmiu Kościołów

Co zawiera pozdrowienie skierowane do wspólnot chrześcijańskich?

Formuła pozdrowienia (Ap 1,4b-5a) zawiera życzenie „łaski i pokoju”. Jest to zwyczajowa formuła pozdrowienia powitalnego w listach Pawła. Nie jest to jednak typowe pozdrowienie spotykane w starożytnej literaturze epistolarnej. Zamiast posłużyć się jako pozdrowieniem greckim słowem chairein (Dz 23,26), występującym w ówczesnej korespondencji świeckiej, autor Apokalipsy św. Jana używa zwrotu o charakterze liturgicznym. Z jednej strony zachowuje przyjęty zwyczaj, modyfikuje jednak tradycyjne terminy i nadaje im całkowicie nową treść. Życzenia świeckie zastępuje sformułowaniami specyficznie chrześcijańskimi.

Pozdrowienie jest w tym wypadku błogosławieństwem albo raczej prośbą o nie. Słowo łaska (charis) przywołuje dary udzielane narodowi wybranemu, do których często i w różny sposób nawiązuje Stary Testament. W większości wypadków w Septuagincie słowo charis jest przekładem hebrajskiego hēn (od hnh – skłonić się ku komuś, sprzyjać, być łaskawym) i znaczy najczęściej: życzliwość, łaska, zmiłowanie, miłosierdzie. Łaska w sensie życzliwości przechodzi we wspaniałomyślność, która determinuje działanie całkowicie bezinteresowne. W tym właśnie znaczeniu Bóg jest miłosierny i życzliwy w stosunku do swoich wybranych (por. Rdz 18,3; 24,12.14.49; Ez 33,12.13.16.17; Mdr 3,9; Dz 4,46).