W zasadzie określenie łaska ma zabarwienie semickie, a nie greckie, kultyczne czy świeckie. Wydaje się, że jego źródłem był kult Izraela, w którym błogosławieństwo występowało na początku i na końcu zgromadzenia (por. Lb 6,23-27; 1 Krl 8,14.55). Przypomina bezinteresowną i wspaniałomyślną miłość Boga (por. Rz 5,8; 1 Kor 16,23-24; 2 Kor 13,13). Uczuciu życzliwości, widocznemu w działaniu Boga w historii, towarzyszą konkretne czyny. Dlatego każdy dar-przebaczenie, udzielony z dobroci, jest nazywany łaską. Ale w Nowym Testamencie termin ten nabiera szczególnego znaczenia i odnosi się do daru zbawienia.  Łaska nie jest jednak już u autora Apokalipsy św. Jana, jak w judaizmie, łaską Boga, ale Pana naszego Jezusa Chrystusa. Widać więc, że znaczenie słowa łaska w Biblii przeszło przeobrażenie. Zawiera się w nim nie tylko życzenie, ale i zapewnienie łaski.

Podobnie jest także z terminem pokój (eirēnē). Początkowo określenie to nie odnosiło się do relacji istniejących między jednostkami lub państwami, ale raczej do czasu pokoju, w przeciwieństwie do stanu wojny, co było nieodzownym warunkiem dobrobytu jednostki i ogółu (kraju). W Piśmie Świętym treść terminu pokój jest jednak odmienna. W Starym Testamencie pokój (šālôm) jest zasadniczo odpowiednikiem dobrobytu materialnego, który uważany jest za dar Boży. Dlatego termin ten bywa odnoszony do przyjaznych relacji ludzi z Bogiem. Staje się symbolem starotestamentalnych dóbr mesjańskich (por. Iz 2,2; 9,6; 11,6-9; 35,9; Mi 5,4; Am 9,13-14; Oz 2,20; Za 9,5.6.9), które według Nowego Testamentu przyniósł Jezus (por. Łk 1,79; 2,14). Jednak znaczenie terminu pokój poszerza się: chodzi o dobra mesjańskie, które są identyczne z osobą i misją Jezusa Chrystusa. Nacisk położony zostaje także na pokój serca, który wynika z przyjaznej relacji do Boga i do ludzi. W ten sposób rodzi się prawdziwy pokój. Jako taki jest jednym z największych dóbr mesjańskich (por. Rz 15,33; 16,20; 1 Kor 14,33; Ef 2,13-19). Pokojem jest pojednanie ludzkości z Bogiem za pośrednictwem Jezusa, który umarł i zmartwychwstał: „On bowiem jest naszym pokojem” (Ef 2,14). Jest to odniesienie do dóbr mesjańskich udzielonych wszystkim, którzy z wiarą przylgnęli do Chrystusa i dzięki temu otrzymali dostęp do zbawienia. Jest to stan, który powstał w nas dzięki Jego łasce. Dwa słowa: łaska i pokój stanowią zatem podsumowanie mesjańskich, duchowych dóbr ery chrześcijańskiej, o które autor błaga dla swoich czytelników.