Prolog do Listów do siedmiu Kościołów

Co znajduje się na początku prologu?

Zgodnie ze starożytnym, zwłaszcza greckim, zwyczajem autor podaje imię piszącego (nadawcy), następnie wskazuje adresatów oraz przekazuje pozdrowienia i życzenia błogosławieństwa.

Adresatami są wspólnoty chrześcijańskie określone słowem Kościół (ekklēsia). Termin ten pojawia się bardzo często w Nowym Testamencie. Pierwotnie wyraz grecki  ekklēsia (od enkaleō = wzywać) oznaczał zgromadzenie ludu o charakterze świeckim i politycznym. Odnosił się do tych, którzy mieli przywilej obywatelstwa i dlatego mogli ustanawiać prawa i podejmować decyzje w sprawach porządku publicznego. Jednak już w Septuagincie, czyli greckim tłumaczeniu Starego Testamentu, używano tego słowa na oznaczenie zgromadzenia zwołanego dla celów religijnych i kultycznych. W tym wypadku termin ten odpowiada hebrajskiemu wyrazowi qāhāl. W języku hebrajskim istnieją dwa określenia odnoszące się do zgromadzenia ludu izraelskiego: ´edâh oznacza wspólnotę jako taką i na język grecki to słowo semickie jest tłumaczone przez synagōgē, a nigdy przez ekklēsia. Natomiast termin qāhāl starotestamentalna tradycja deuteronomiczna odnosi do społeczności dwunastu pokoleń Izraela zmierzających do Ziemi Obiecanej (Pwt 4,10; 31,30) a autor Księgi Kronik określił nim wspólnotę ludu Bożego, zbierającą się w celach liturgiczno-kultycznych. W początkowym okresie chrześcijaństwa termin ekklēsia odnosił się do gminy jerozolimskiej, która była Kościołem powszechnym. Kiedy jednak powstały inne wspólnoty chrześcijańskie, wynikła konieczność odróżniania jednej od drugiej i wtedy określenie Kościół zaczęto stosować w znaczeniu lokalnym (por. Rz 16,4.16; Ga 1,2; 1 Kor 4,17; 14,33; 16,1.19; 2 Kor 8,18; 11,28; 12,13; 1 Tes 2,14; 2 Tes 1,2.4). Ale Kościołem nazywano również zgromadzenie wiernych na nabożeństwie (por. 1 Kor 11,18; 14,4.5.12.19.28.34.35; Rz 16,5; Kol 4,15; Flm 2).

Określenie Kościoły (ekklesiai) oznacza w Apokalipsie św. Jana konkretne wspólnoty, które powstały i rozwijały się w określonych miejscach, czyli odnosi się do miejscowych Kościołów.

Pierwszą część Apokalipsy św. Jana podyktowała autorowi troska pasterska o Kościoły. Wylicza adresatów, którymi są lokalne Kościoły w tzw. rzymskiej prowincji Azji Prokonsularnej w zachodniej części Azji Mniejszej. Liczba ta nie wyczerpuje jednak wszystkich współczesnych autorowi Kościołów na tym terenie. Autor pominął pewne wspólnoty chrześcijańskie, np. w Kolosie, czy Milecie. Prawdopodobnie w siedmiu wybranych Kościołach autor cieszył się szczególną powagą. Wierzący tych wspólnot znali go i kochali. Liczba „siedem” jest symboliczna i oznacza, że św. Jan poprzez te wspólnoty kieruje jednak swoje orędzie do wszystkich Kościołów. Dlatego poza wymienionymi wspólnotami należy widzieć nie tylko całe chrześcijaństwo tej prowincji, lecz także Kościół powszechny wszystkich epok.