Góra Tabor (Łk 9,28-36)

Dlaczego ich wybrał?

Jezus wybrał Piotra, Jana i Jakuba. Trudno odgadnąć dlaczego właśnie ich. Bóg we wszystkim ma swój zbawczy zamysł. Pan cokolwiek daje nam, daje innym – ma w tym zbawczy zamysł. Nam jednak tak trudno mówić – Panie, bądź wola Twoja… Tak trudno nam przyjmować z wiarą jego wyroki, Jego zrządzenia. Często zazdrościmy innym, że im Pan Bóg więcej daje, że im Pan więcej błogosławi. Tak często zazdrościmy innym, zapominając że i nam Bóg daje tak wiele. Tak często zazdrościmy i nie umiemy cieszyć się tym, co nam daje Bóg. Czy dziękuję Bogu za to mi daje? Czy potrafię – czy chcę przyjmować wszystko z ufnością, iż jest to dar Boga dla mnie – dar, który ma służyć mojemu dobru? Czy umiem i pragnę mówić Bogu: Bądź wola Twoja?....

Modlić się…

Łukasz pisze swoje dzieło do Teofila, aby go przekonać do wiary (Łk 1,1-4). Teofil zapewne już dużo wiedział o Jezusie Chrystusie. Nie mógł się jednak przekonać i uwierzyć, że to wszystko jest prawdą. Być może nie potrafił żyć tym co wiedział, co słuchał od innych chrześcijan. Lekarstwem, które niejako zapisuje Teofilowi św. Łukasz jest modlitwa. To właśnie na modlitwie człowiek może się przemieniać, to na modlitwie i dzięki modlitwie możemy przekonywać się o słuszności naszej wiary.

Modlitwa jest zwyczajem Jezusa. Jest Jego codziennością. Czy modlitwa jest i moim zwyczajem? Czy podejmując decyzje – te ważne i te codzienne, mam w zwyczaju modlić się? Modlić się w samotności, ale i modlić się Eucharystią, modlić się czytając Pismo święte. Czy modlitwa jest moim chlebem i pokarmem codziennym – czekanym i upragnionym? Jaka jest moja modlitwa? Jaka jest modlitwa mojej rodziny, mojego domu? Czy mój dom jest domem modlitwy?

Modlitwa daje moc. Modlitwa przemienia. Czy wierzę w tę moc modlitwy?  Czy szukam – mimo wszystkich przeciwności, mimo często różnych pokus, mimo tego, iż często ludzie i wydarzenia przeszkadzają w modlitwie – czy mimo wszystko staram się być z Chrystusem na modlitwie?