Wspomnijmy kolejną charakterystyczną cechę Pawła. Był ukształtowany przez środowisko miejskie.

Paweł jest mieszczuchem w dobrym sensie tego słowa. Nie tylko że urodził się w jednym ze znaczniejszych miast starożytności, Tarsie, ale stale żył i działał w miastach. Tars i Jerozolima są miastami jego młodości. Damaszek, Antiochia, Efez i miasta Grecji to miasta jego działalności apostolskiej. Mający wiejski charakter płaskowyż Galacji stanowi tu niezaplanowany wyjątek. Rzym jest miejscem jego śmierci. Przebywanie w miastach jest niewątpliwie związane z jego misją. Ale nie można tego odłączyć od życiowego środowiska Pawła. Jego osobowość człowieka z miasta potwierdza także język, jakim się posługuje, a zwłaszcza używane przez niego obrazy. Wprawdzie posługuje się także słownictwem związanym ze wsią - na przykład oliwka (Rz 11,17), sadzenie (1 Kor 3,6 nn) - ale na pierwsze miejsce wysuwa się zdecydowanie terminologia miejska: sport i stadion (1 Kor 9,24; Flp 3,14), trybunał i sądownictwo (Rz 7,1 nn), teatr, architektura, rzemiosło, handel to jego świat. W swym obrazowym języku Paweł różni się od Jezusa, który w wielu swych obrazach i przypowieściach okazuje się związanym z przyrodą, człowiekiem ze środowiska wiejskiego.