Kim On dla mnie jest? Uciszenie burzy na jeziorze (Łk 8,22-25)

Mistrzu – giniemy!

Wystraszeni uczniowie budzą Jezusa wołając: „Mistrzu, Mistrzu, giniemy!” (Łk 8,24). Proszą Go nie tyle o cud, co raczej przerażeni tym co się dzieje budzą Mistrza by powiadomić Go o zagrażającym im śmiertelnym niebezpieczeństwie. Wołają do niego „Mistrzu”. Na kartach Nowego Testamentu termin ten (gr. epistates) pojawia się tylko w Ewangelii Łukasza i wyraża zawsze szacunek uczniów do swojego Nauczyciela, podkreśla także dystans między Panem a Jego uczniami. Wyraża, podległość, oddanie, posłuszeństwo i ufność.

Budząc Jezusa wołają: „Giniemy”! Ewangelista celowo nie pisze „toniemy”, przez co opisywałby konkretne, aktualne zagrożenie, ale używa terminu, które odnosi się do wszystkich niebezpieczeństw, wobec których człowiek staje bezradny, którym nie jest w stanie sprostać, które grożą mu zagładą.