Kim On dla mnie jest? Uciszenie burzy na jeziorze (Łk 8,22-25)

Wstał i rozkazał

Jezus reaguje na ich wołanie jak ktoś, kto doskonale panuje nad zaistniałą sytuacją. Autor Trzeciej Ewangelii zapisze, iż Jezus wstał, zgromił wicher i wzburzone fale. Nade wszystko warto zwrócić uwagę na rozpoczynające całe wyrażenie słowo. Św. Łukasz zapisze, że „Jezus wstał” – można tu widzieć pewne odniesienie do tego szczególnego powstania Jezusa, gdy wstał On z martwych[6]. Wstał, aby być już na zawsze z nami, aby wspierać ludzi w ich wątpliwościach, strachu, lęku, w chwilach zwątpienia. Po swoim zmartwychwstaniu Jezus ukazał się uczniom spieszącym do Emaus (Łk 24,13-35), aby ich wesprzeć, aby pomóc im zrozumieć tajemnicę Jezusa Chrystusa, aby im dać otuchę, poczucie spokoju i bezpieczeństwa, nade wszystko by dać im moc – odwagę do świadczenia o Zmartwychwstałym. Tak samo wstał na szalejącym jeziorze. Wstał, aby wesprzeć, aby uspokoić, aby wspomóc tych, których kochał.

Skarcił – zgromił jezioro i wicher. Św. Łukasz relacjonując wydarzenie uciszenia żywiołów używa tego samego terminu (gr. epitimao), które zastosował w przypadku poskromienia demonów (zob. Łk 4,35.41) czy w opisie uzdrowienia trawionej gorączką teściowej Szymona Piotra (zob. Łk 4,39). A zatem można powiedzieć, iż Jezus jest epistates – nadzorcą żywiołów. Jest tym, który ma nad tymi żywiołami moc, który jest w stanie ujarzmić ich niszczycielskie siły. Jego niezwykła moc przejawia się w natychmiastowym nastaniem ciszy i spokoju na jeziorze. Wystarczyło, by wstał i rozkazał, a natychmiast nastała cisza, fale jeziora uspokoiły się. Niezwykła potęga i moc Słowa Jezusa. Słowa, które od początku było u Boga i Bogiem było. I przez nie wszystko się stało co się stało. A bez niego nic się nie stało. I to słowo stało się ciałem i zamieszkało między nami, a tym, którzy je przyjęli dało moc. Słowo Jezusa jest tym Bożym Słowem, które ma niezwykłą moc (zob. J 1,1-14).