Kim On dla mnie jest? Uciszenie burzy na jeziorze (Łk 8,22-25)

Św. Łukasz, jak i św. Mateusz, w przeciwieństwie do Ewangelii wg św. Marka (Mk 4,39), nie przytacza słów skierowanych do wichru i morza. Św. Marek bowiem zapisze, iż Jezus rzekł do jeziora: „Milcz, ucisz się!” (Mk 4,39). Autor Trzeciej Ewangelii słowa te jednak opuszcza. Być może czyni tak, by uchronić chrześcijan i chrześcijańskich egzorcystów od posługiwania się słowami Jezusa jako magicznymi formułami. Słowa bowiem Jezusa, wiara chrześcijan nie może funkcjonować jak magia – nie są one magicznymi formułami. Wszystko co dokonuje się w uczniach Chrystusa rodzi się z wiary i bliskości Jezusa. Być może także łukaszowa zwięzłość jest zamierzona, jest kolejnym sposobem podkreślenia autorytetu i mocy Jezusa. Podobnie jak Jahwe rozkazywał morzu i wichrom (Ps 107,28-29; 74,13-14), tak samo Jezus. Podobnie jak Jahwe „uśmierzał szum morza” (Ps 107,29), tak Jezus wprowadza wielką ciszę. Ta wielka cisza jest symbolem głębokiego pokoju i bezpieczeństwa tych, którzy idą za Jezusem.

„I nastała cisza” (Łk 8,24) – zapisze św. Łukasz. Można by rzec, iż cisza ta potwierdza, iż zbudzony ze snu Jezus jest Panem – Kyriosem wywyższonym właśnie dzięki swemu zaśnięciu i powstaniu z otchłani. Dlatego przed Nim zgina się każde kolano na niebie, na ziemi i pod ziemią (zob. Flp 2,6-11). Uczniowie doświadczyli interwencji Pana, Stwórcy i Wybawiciela ze śmierci. Jest On tym, który słucha naszego wołania i wybawia nas (por. Ps 107,27-29). Św. Mateusz pisząc o ciszy podkreśli, iż nastała „głęboka cisza” (Mt 8,26).