Kim On dla mnie jest? Uciszenie burzy na jeziorze (Łk 8,22-25)

Słowo które ma moc!

Warto zwrócić uwagę, iż w Ewangelii św. Łukasza Jezus wszystkich znaków, wszystkich cudów dokonuje słowem. W Kafarnaum rozkazuje duchowi nieczystemu „milcz i wyjdź z niego” (Łk 4,35), i zły duch wychodzi z opętanego, wszyscy zaś, jak podkreśli ewangelista, ze zdumieniem zastanawiają się: „cóż to za słowo, że z władzą i mocą rozkazuje nawet duchom nieczystym, i wychodzą” (Łk 4,36). Podobnie uzdrawiając teściową Szymona Piotra – stanął nad nią, rozkazał gorączce, i opuściła ją” (Łk 4,39). Słowem Jezus uzdrawia trędowatego, który błaga Go: „Panie jeśli zechcesz, możesz mnie oczyścić” (Łk 5,12). Pisząc o tym uzdrowieniu Łukasz podkreśli, iż sława Jezusa rozchodziła się coraz szerzej i szerzej, „a liczne tłumy zbierały się, aby Go słuchać i uzyskać uzdrowienie z ich niedomagań” (Łk 5,15). A zatem słuchanie słów Jezusa sprawiało uzdrowienie. Ci, którzy przybywali, by słuchać Słów Mistrza z Nazaretu otrzymywali dar uzdrowienia. Tak też było z uzdrowieniem paralityka, którego opuszczono przez dach domu wraz z łożem przed Jezusa (Łk 5,17-26). Jezus zaś rzekł do sparaliżowanego „Mówię Ci, wstań, weź swoje łoże i idź do domu” (Łk 5,25). Sparaliżowany zaś wstał, wziął swoje łoże i poszedł do domu, wielbiąc Boga.

Niezwykła wiara w moc Bożego słowa widoczna jest w postawie setnika z Kafarnaum, który mówi: „Panie nie trudź się, bo nie jestem godzien, abyś wszedł pod dach mój […], ale powiedz słowo, a mój sługa odzyska zdrowie” (Łk 7,6.7). Widząc wiarę setnika Jezus dokonuje niezwykłego uzdrowienia. Sługa powraca do zdrowia mocą wiary swojego Pana, która przyjmuje dar Bożego słowa.