Kim On dla mnie jest? Uciszenie burzy na jeziorze (Łk 8,22-25)

Spojrzenie alegoryczne…

Warto spojrzeć na kilka spośród wielu spojrzeń – interpretacji Ojców Kościoła czy teologów chrześcijańskich rozważanego przez nas fragmentu[7]. W teologicznym spojrzeniu Orygenesa czy św. Augustyna w opisanej przez św. Łukasza historii można widzieć spojrzenie na człowieka. Oto można patrzeć na łódź – która jest symbolem serca ludzkiego, burzą są pokusy, które wywołują w człowieku niepokój i stają się przyczyną silnych zmagań wewnętrznych, zaś Jezus jest tym, który ma moc wprowadzić ład i pokój w życie duchowe chrześcijanina. Wszelkie pokusy szatana, który usiłuje zbuntować serce człowieka i przeciwstawić go Bogu, są niczym w porównaniu z ogromną mocą Mistrza. Niezwykłym jest, iż wystarczy tylko jedno Jego słowo, aby odeprzeć ataki nieprzyjaciela i przywrócić w człowieku pokój, przywrócić więź z Bogiem. Ze strony chrześcijanina potrzebna jest jednak silna wiara. Musi on zaufać swemu Mistrzowi, że jest wszechmocny, i wytrwać z Nim nawet w obliczu największych trudności i cierpień.

Inni, jak np. Tertulian[8], widzieli w tej historii odniesienie do wspólnoty Kościoła. W obrazie łodzi widzieli Kościół, burza to alegoria prześladowania oraz przeciwności, które napotyka wspólnota Kościoła w ciągu wieków, uciszenie zaś burzy przez Jezusa wskazuje na Jego opiekę, troskę którą otacza On swoją wspólnotę w chwilach cierpienia i kryzysu. Sen Zbawiciela symbolizuje Jego cierpliwość, zaś wołanie uczniów – modlitwy chrześcijan. Dzięki temu, że Jezus Chrystus jest poprzez wieki nieustannie obecny we wspólnocie swoich uczniów, Kościół trwa i nie są w stanie go zniszczyć żadne prześladowania, czy ataki. Siłą Kościoła jest jego wiara. Jeśli wierzący odnoszą czasem wrażenie, że Jezus śpi, podczas kiedy Kościół staje w obliczu zagłady, z pewnością pozostają w błędzie. Nic nie znajduje się poza Jezusową kontrolą i opieką. Wczytując się w przesłanie Łukaszowego przekazu komentatorzy wskazywali, iż wszystkie przeciwności powinny umacniać wiarę chrześcijan oraz pewność, że Chrystus nigdy ich nie opuści. Ostatecznie w czasie paruzji Chrystus definitywnie okażę swoją władzę nad światem i zaprowadzi wieczny pokój.