Prorok Eliasz – człowiek żyjący wiarą i walczący o wiarę.
Ta niezwykła pomoc Boga, który jak kochający ojciec dawał swoim dzieciom po trochę pokarmu, uczy, że tak, jak oliwa i mąka odnawiały się każdego dnia, podtrzymując ludzkie istnienie, tak wiara człowieka w Bożą opatrzność powinna codziennie na nowo budować zaufanie do Stwórcy troszczącego się o każde życie. Podczas pobytu Eliasza w Sarepcie zachorował, a następnie zmarł syn owej wdowy.
To dramatyczne wydarzenie stało się wielką próbą wiary zarówno dla matki, która oddała Eliaszowi martwe ciało swego dziecka, jak i dla samego proroka, który zawierzył dobremu Bogu życie tego chłopca. Dzięki mocy i wierze Eliasza Bóg objawił się w tym tragicznym wydarzeniu, jako zwycięzca śmierci, wskrzeszając zmarłego (1Krl 17,17-23). W tej nadzwyczajnej interwencji proroka sama wdowa rozpoznała prawdziwego Boga, nazywając Go Panem:
„Teraz wiem – rzekła kobieta do Eliasza – że jesteś człowiekiem Bożym i słowo PANA rzeczywiście spełnia się przez ciebie (1Krl 17,24).