Miłosierny Samarytanin

Miłość Boga

Będziesz miłował … „Będziesz miłował Pana, Boga swego, całym swoim sercem, całą swoją duszą, całą swoją mocą i całym swoim umysłem” (Łk 10,27). Miłość Boga ma wyrażać się w działaniu serca, duszy, umysłu – wszystkim czym jestem i co mam.

Czy patrząc na moją codzienną modlitwę, na moje uczestnictwo w Eucharystii, patrząc na życie duchowe moich bliskich – czy mogę rzeczywiście powiedzieć, że kocham Boga – kocham, bo chcę siebie samego i moich bliskich prowadzić do Niego? Kochać Boga to także dbać o Jego dom. Czy dbam o dom Boży, czy dbam o dzieła służące krzewieniu wiary w świecie?

Mój bliźni

Ciekawym, że Łukasz nie pisze jednoznacznie kim był ów napadnięty człowiek. Skoro schodził z Jerozolimy – to być może, jak wskazują niektórzy, był pobożnym pielgrzymem, który wracał z Świętego Miasta. Być może na co dzień był dobrym i pobożnym człowiekiem. Być może wielokrotnie pomagał innym… być może właśnie dlatego mógł spodziewać się, że gdy on będzie w potrzebie, to znajdzie się ktoś, kto mu pomoże.

A być może jednak był to człowiek który uciekał, który chciał być z dala od miejsca świętego dla Izraela. Być może rzeczywiście na co dzień był to człowiek nie zważający na innych, być może rzeczywiście był egoistą… Ciekawym, że Samarytanin nie wiedział kim jest ten, któremu pomagał. On po prostu chciał pomóc.

Tak trudno jest pomagać innym. Jeszcze tym, którzy są dla nas ważni, którzy są dla nas życzliwi, pomocni – takim ludziom jeszcze jesteśmy gotowi przyjść z pomocą, jesteśmy dla nich gotowi poświęcić trochę czasu, być może trochę naszych zdolności, być może trochę naszych dóbr. Ale czy umiem pomagać tym, z których nic nie będę mieć, którzy często skrzywdzili mnie? Czy umiem świadczyć innym bezinteresownie miłość?

Mam miłować swego bliźniego jak siebie samego (Łk 10,27). Czy miłuję?