Ten sposób patrzenia na przymierze bierze się z osobistych doświadczeń proroka.  

Chodzi o jego małżeńskie doświadczenia, które z woli Bożej są wyjątkowo dramatyczne. Mianowicie, zgodnie z Bożym rozkazem, Ozeasz pojmuje za żonę nierządnicę imieniem Gomer. Z tego związku rodzi się troje dzieci. Żona ta jest jednak Ozeaszowi niewierna. Wybrana przez proroka mimo swej przeszłości nie przestała i później cudzołożyć. Ozeasz nie przestaje jej mimo wszystko kochać, aby ją ostatecznie sprowadzić na właściwą drogę.  Prorok okazuje jej miłość płacąc okup i sprowadzając ją na drogę wierności. Małżeństwo i wierna miłość proroka jest tu oczywiście odbiciem przymierza i wiernej miłości Boga do swojego ludu. Zdradzony przez żonę Ozeasz zrozumiał, że ból i gniew jaki wtedy odczuwał są uczuciami Boga wobec niewiernego Izraela. Wiara Ozeasza jednak nie dopuszcza myśli, że Jahwe mógłby na zawsze porzucić swój lud. On głęboko w sercu nosi przekonanie, że Jahwe jest Zbawicielem, który okazuje miłosierdzie, przebacza. Dlatego i on, za przykładem Boga przyjmuje ponownie niewierną żonę. Te przeżycia proroka sprawiają, że właśnie w kluczu wiernej miłości, która przebacza widzi relację Boga do Izraela. Natomiast bałwochwalstwo jest tutaj oczywiście widziane jako cudzołóstwo, zdrada miłości.