Czy Jezusa, w swoim nauczaniu i działalności, zrealizował oczekiwania proroków, którzy zapowiadali, że kiedyś Mesjasz spełni oczekiwania dotyczące królestwa Bożego?

Starotestamentalna idea królestwa Bożego jest tak droga św. Mateuszowi, że wokół niej koncentruje swoje dzieło. Temat królestwa Bożego, albo mówiąc lepiej: królowania lub panowania Bożego, czy zbawczej obecności Boga, występuje we wszystkich Ewangeliach, ale rozwinął go przede wszystkim św. Mateusz.

Określenie królestwo Boże zajmuje centralne miejsce we wszystkich Ewangeliach synoptycznych (18 razy u Marka, 54 razy u Mateusza i 39 razy u Łukasza). Św. Mateusz posługuje się jednak często określeniem królestwo niebieskie (32).

Jednak te dwa określenia nie różnią się. W judaizmie w okresie Nowego Testamentu terminem niebo zastępowano święte imię Boga. Jezus nie unikał wymawiania imienia Bożego, ale, stosownie do zwyczaju żydowskiego, posługiwał się formą opisową. Drugą cechą Ewangelii św. Mateusza jest częstotliwość używania określenia królestwo Boże lub królestwo niebieskie. Słusznie więc ta księga nazywana jest dramatem o nadejściu, programie, naturze królestwa Bożego oraz o warunkach jego osiągnięcia.

Wszystkie najważniejsze przemówienia w Ewangelii św. Mateusza mają wspólny temat: królestwo Boże. Jednak każde następne przemówienie podkreśla jakiś nowy, szczególny jego aspekt.