W osobie Jezusa, w Jego czynach i słowach, ujawnia się królestwo lub – lepiej – królowanie albo panowanie Boga wraz ze wszystkimi swoimi mocami zbawczymi. Dlatego Jan Chrzciciel stwierdził: „Bliskie jest królestwo niebieskie” (Mt 3,2).

Podobnie głosił Jezus (Mt 4,17). Tłumaczenie Biblii Tysiąclecia nie jest w tym wypadku precyzyjne. W tekście greckim jest bowiem słowo ᾔγγικεν (czas przeszły dokonany). Należy więc oddać je słowami: „zbliżyło się, nadeszło” (por. Mt 4,17; 12,18). Królestwo, o którym mówił Jezus, nie należy rozumieć terytorialnie, ale dynamicznie. Nadszedł nowy czas – epoka zbawienia.

Obecnie wypełnia się zapowiedź proroka (Iz 61,1-2). Z Jezusem i z Jego dziełem rozpoczął się czas radości (Mt 9,15). Zbawcze działanie Boga nie realizuje się jednak w ten sposób, jak oczekiwał tego judaizm, a więc nie przez polityczne uwolnienie Izraela od nieprzyjaciół, ani przez gwałtowne objawienie się królestwa Bożego, jak spodziewali się reprezentanci żydowskiej apokaliptyki.

Królestwo Boże realizuje się w Jezusie, w Jego nauczaniu, w zwycięstwach nad szatanem poprzez uzdrowienia i wypędzenia złych duchów (por. Mt 12,28). Dostrzegają je tylko wierzący. Jedynie apostołom „dano poznać tajemnice królestwa niebieskiego” (Mt 13,11), a nie tym, którzy wprawdzie widzą i słyszą, podobnie jak uczniowie, ale nie rozumieją.