Dla Pawła ze zmartwychwstania Jezusa który jest Panem i Bogiem, który jest Mesjaszem, wynikają niezwykle ważne konsekwencje. Zmartwychwstanie Chrystusa oznacza, iż rozpoczęła się nowa epoka, której finałem będzie ostateczne zmartwychwstanie umarłych. Zmartwychwstanie umarłych jest ściśle związane ze zmartwychwstaniem Chrystusa. Fakt zmartwychwstania Chrystusa nie jest jedynie wydarzeniem historycznym, ale aktualnym. Paweł podkreśla to pisząc dosłownie (forma perfectum), iż Jezus jest wskrzeszany. Zmartwychwstały Chrystus jest przyczyną sprawczą i „prototypem” zmartwychwstania umarłych. Dlatego zakwestionowanie zmartwychwstania umarłych prowadzi logicznie do fałszywego wniosku, że Chrystus nie zmartwychwstał.

Zaprzeczenie zmartwychwstania Chrystusa, pisze Paweł sprawia, iż „daremne jest nasze nauczanie, próżna jest także nasza wiara” (1Kor 15,14).

Dla Apostoła Narodów niezwykle ważną jest prawda o zmartwychwstaniu. Odrzucenie prawdy iż Chrystus zmartwychwstał oznacza, że bezsensowne jest głoszenie ewangelii. Prawda o Jezusie, który tylko umarł i został pogrzebany jak wielu innych ludzi, nie jest niczym szczególnym i nie zasługuje na rozgłos. Twierdzenie, że śmierć Mistrza z Nazaretu miała zbawczy charakter, że gładzi grzechy ludzi, dowodzenie że Jezus żyje, bez zmartwychwstania byłoby pustą gadaniną. Śmierć i zmartwychwstanie Chrystusa stanowią rdzeń całego przepowiadania. Sama śmierć Jezusa na krzyżu bez Jego zmartwychwstania nie przyniosłaby odkupienia.