Wiara u św. Pawła. Usprawiedliwieni przez wiarę.

Paweł wykazuje, iż samo Pismo wyraźnie dowodzi, iż usprawiedliwienie przez Prawo – przez przestrzeganie przepisów starego Prawa, jest niemożliwe. Nie można liczyć na osiągnięcie życia Bożego na podstawie Prawa. Nikt bowiem nie jest zdolny spełnić jego wymagań (por. Rz 7,7-25). Tylko Bóg jako jedyny Sędzia człowieka jest zdolny go usprawiedliwić (Ga 3,11). Stąd też koniecznym jest kroczenie drogą wiary: „sprawiedliwy z wiary żyć będzie” (Ga 3,11; por. Ha 2,4). Tylko zatem droga wiary prowadzi do życia i je umacnia.

Z przekleństwa Prawa wykupił człowieka Chrystus. Stało się to dzięki Jego śmierci krzyżowej, która była wzięciem na siebie należnego ludziom przekleństwa (Ga 3,13). Zapłatą za wolność człowieka była Jego ofiara z własnego życia. Stąd też w Chrystusie wypełniła się obietnica udzielona Abrahamowi przez Boga: obietnica błogosławieństwa dla wszystkich narodów (Ga 3,14). Zbawienie, czyli udział w błogosławieństwie mają wszyscy ludzie – mają dzięki wyznawaniu wiary w Jezusa Chrystusa. Darem Bożym jest Duch Święty, którego człowiek otrzymuje „przez wiarę” (Ga 3,14). Duch Święty wspomaga człowieka w jego akcie wiary, jak również stanowi dar dla człowieka za jego wiarę.

Boże obietnice nie mogą być zmienione czy też unieważnione przez Prawo. Było bowiem one wcześniej niż Prawo. A zatem zbawienie, które Bóg przyrzekł Abrahamowi można otrzymać jedynie z łaski Bożej, przez wiarę, nie zaś próbując wypełniać uczynki Prawa. Bóg dając obietnicę „okazał łaskę Abrahamowi” (Ga 3,18). Prawo jest późniejsze od obietnicy (Ga 3,18).