Wiara w nauce Apostoła Pawła. Od wiary do credo

Dwa zasadnicze fragmenty Pawłowych pism traktujące o usprawiedliwieniu to Listy do Rzymian (Rz 3,24-26) oraz drugi rozdział Listu do Galatów (Ga 2,16).

W treści Rz 3,24-26 można wyodrębnić następujące tezy: Usprawiedliwienie jest łaską i dokonuje się darmo. Usprawiedliwienie dokonuje się na podstawie wiary w zbawczą śmierć Jezusa na krzyżu. Usprawiedliwienie dokonało się zasadniczo raz na zawsze przez odkupienie w Chrystusie Jezusie. W przekazie zaś Listu do Galatów (Ga 2,16) Paweł podkreśla, że usprawiedliwienia nie osiąga się za pomocą uczynków, ale przez wiarę w Jezusa Chrystusa.  

Podkreślając nieużyteczność – ustanie nakazów Prawa w nowej ekonomii zbawienia, Apostoł Paweł wskazuje, iż zbawienie nikomu się nie należy, iż jest to łaska Boża, którą się otrzymuje przez wiarę (Rz 4,4-8). Wiara powinna być czynna (Ga 5,6), jednak chrześcijanin nie może się ani „chlubić” ze swej sprawiedliwości, ani opierać się na własnych uczynkach. Zawsze winien pamiętać, iż to Bóg jest „w nim sprawcą i chcenia, i działania” (Flp 2,13). Stąd też każdy uczeń Chrystusa winien się troszczyć o swoje zbawienie „z bojaźnią i drżeniem” (Flp 2,13), ale też z pełną radości ufnością (Rz 5,1-1).