Chrystocentryczny i eklezjalny wymiar wiary

Wiara powinna kształtować dwa zasadnicze wymiary życia człowieka: odniesienie do Boga (Chrystusa) i do braci (wspólnoty, a szczególnie wspólnoty wiary - Kościoła). Dlatego należy bliżej przy­jrzeć się tym dwom wymiarom życia płynącego z wiary: chrystocen­trycznemu i eklezjalnemu.

 Jeśli chodzi o pierwszy wymiar, to trzeba zauważyć, że wiary w Chrystusa nie można sprowadzić jedynie do postawy przy­jmującej, że jest On Synem Bożym. Wiara to także wejście w osobistą wspólnotę z Nim. Ta wspólnota z Chrystusem poprzez wiarę sprawia, że człowiek przyjmuje Chrystusowe rozumienie życia. Jakie z tego płyną podstawowe wnioski dla chrześcijańskiego życia religijno-moralnego?

Jeśli wiara jest osobistym powołaniem danym człowiekowi przez Boga, to na płaszczyźnie moralnej wiara jako dar domaga się przede wszystkim postawy pokory: Łaską bowiem jesteście zbawieni przez wiarę. A to pochodzi nie od was, lecz jest darem Boga, nie z uczynków, aby nikt się nie chlubił (Ef 2,8). Kto się chlubi, niech w Panu się chlubi (1 Kor 1,31).