Wiara fundamentem chrześcijańskiego życia

Spośród wszystkich darów otrzymanych od Boga za fundamen­talny dar łaski należy uznać wiarę. Całe doświadczenie moralne człowieka  jest naznaczone, ożywione i motywowane przez wiarę. Wiara jest zatem fundamentem chrześcijańskiego życia moralnego. W niej zawiera się odpowiedź chrześcijanina na Boże wezwanie. Życie ludzkie winno być zatem życiem wiary, ponieważ wszystko opiera się na wierze[1].

Rozumienie wiary i je przymioty

Katechizm Kościoła Katolickiego uczy, że wiara jest najpierw osobowym przylgnięciem człowieka do Boga; równocześnie i w sposób nierozdzielny jest ona dobrowolnym uznaniem całej prawdy, którą Bóg objawił (…). Jest więc słuszne i dobre  podkreśla Sobór – powierzyć się całkowicie Bogu i wierzyć w sposób absolutny w to, co On mówi[2]. Wiara chrześcijańska ma więc charakter osobowy - jest bowiem odpowiedzią człowieka na samoobjawienie się osoby Boga. Odpowiedź człowieka ma charakter osobowy. W akcie wiary uczestniczy cały człowiek, wszystkie jego władze (rozum, wola i uczucia) i cała osobowość. Ostatecznie można powiedzieć, że wiara zawiera w sobie dwa elementy: uwierzenie i zawierzenie. Dlatego wiara ma charakter całożyciowy, jest bowiem wyborem fundamentalnym.

Jakie są przymioty wiary? Kościół Katolicki wylicza zazwyczaj cztery zasadnicze przymioty wiary: jej nadprzyrodzoność, rozumność, wolność i pewność.

Mówiąc, że wiara ma charakter nadprzyrodzony podkreśla się, że jest ona dziełem łaski Bożej, a nie tylko postawą człowieka przyjętą z własnej inicjatywy. Wiara jest więc darem i nie można dojść do niej o własnych siłach.  Nauczanie Kościoła wyraźnie nawiązuje tu do nauki biblijnej (por. Mt 16,17).