Bóg Ojciec w Psalmach
Księga Psalmów jest tak zróżnicowana, że ciężko byłoby zbudować, przedstawić jeden obraz czy wymiar ojcostwa Boga na jej podstawie.
Gdy czytamy Księgę Psalmów rzeczywiście uderza niezachwiana wiara w obecność Boga w świątyni. Na czym ta wiara się opierała?
Przede wszystkim ta wiara opiera się na przekonaniu, że to sam Bóg wybrał owo miejsce na swoje mieszkanie. Tak jak czytamy w Ps 132,13-14: „Pan bowiem wybrał Syjon, tej siedziby zapragnął dla siebie: «To jest miejsce mego odpoczynku na wieki, tu będę mieszkał, bo tego pragnąłem dla siebie»”. Dzięki temu wyborowi Jerozolima i świątynia stała się prawdziwym niebem na ziemi (por. Ps 78,69). Jest ona „koroną” i „pięknością” całego świata (Ps 48,3; 50,2). Jerozolima jest dla psalmistów niepokonaną twierdzą, punktem oparcia i fundamentem niezachwianej wiary, która niczym nie może być zachwiana[3]. Przypomina się tu żydowskie powiedzenie zaczerpnięte ze starożytnego midraszu, które w pięknych słowach oddaje przekonanie o wyjątkowości Jerozolimy, miasta wybranego przez Boga, choć to wybranie niesie za sobą również cierpienie. Mianowicie jest powiedziane, że „Stwórca udzielił światu dziesięć części piękna i Jerozolima dosłała dziewięć z nich. Stwórca udzielił światu dziesięć części wiedzy i Jerozolima dostała dziewięć nich. Stwórca udzielił światu dziesięć części cierpienia i Jerozolima dostała dziewięć z nich”[4].
