Życiorys abp. Jerzego Ablewicza

Urodził się 1 listopada 1919 w Krośnie jako syn Aleksandra Ablewicza, urzędnika, i Emilii z domu Ekiert. Do szkoły podstawowej i gimnazjum uczęszczał w rodzinnym mieście. 5 marca 1943 przyjął w Przemyślu święcenia kapłańskie. Następnie pracował jako duszpasterz w parafiach, m.in. był wikariuszem we wsi Trzcieniec, a w latach 1945–1946 administratorem parafii w Pnikucie. Studia specjalistyczne odbył na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim. W Wyższym Seminarium Duchownym w Przemyślu pełnił funkcję wicerektora i wykładowcy.

26 lutego w 1962 r. papież Jan XXIII mianował ks. Jerzego Ablewicza biskupem diecezjalnym w Tarnowie. Sakrę biskupią przyjął w dniu 20 maja w katedrze przemyskiej. 26 maja 1962 r. przejął rządy diecezją, a w następnym dniu odbył ingres do katedry tarnowskiej. Na hasło biskupiej posługi wybrał słowa „Lavare pedes”.

Początek pasterzowania biskupa Jerzego Ablewicza przypadł na trudne czasy. W 1963 r. władze komunistyczne zlikwidowały Małe Seminarium, a z Wyższego Seminarium Duchownego w Tarnowie powoływano kleryków do wojska.

Biskup Ablewicz kierował wielu księży na studia specjalistyczne do Lublina, Rzymu, Innsbrucka i Paryża. Wznowił działalność Instytutu Wyższej Kultury Religijnej, oraz wydawanie „Tarnowskich Studiów Teologicznych”. Nawiązał współpracę z Papieską Akademią Teologiczną w Krakowie. Ponadto biskup Ablewicz kierował też księży do pracy w krajach zachodnioeuropejskich oraz do pracy misyjnej w Kongo Brazzaville, w Afryce Centralnej, Argentynie oraz innych krajach. Zreformował kurię diecezjalną i sąd biskupi. Utworzył rady – duszpasterską i kapłańską. Powołał kolegium konsultorów (1986). W latach 1982-1986 przeprowadził IV Synod Diecezji Tarnowskiej. Pod koniec życia reerygował diecezjalną „Caritas”.

W 1981 r. na zaproszenie papieża Jana Pawła II wygłosił na Watykanie rekolekcje dla pracowników Kurii Rzymskiej. Doprowadził do koronacji łaskami słynące obrazy Matki Boskiej: w Okulicach (1962), Nowym Sączu (1963), figury MB Bolesnej w Limanowej (1966), figury w Lipinkach (1980), obrazu w Szczyrzycu (1984); rekoronacji obrazu w Zawadzie koło Dębicy (1970) i figury w Przeczycy (1975). Zorganizował jubileusze koronacji obrazów w Bochni i Okulicach oraz inne. W Tarnowie obchodzono uroczyście Sacrum Poloniae Millenium, 900-lecie śmierci św. Stanisława w Szczepanowie, oraz 900-lecie kanonizacji św. Świerada w Tropiu, 200-lecie istnienia diecezji tarnowskiej, 150-lecie Wyższego Seminarium Duchownego. W latach 1968-1970 przygotował i przeprowadził w diecezji peregrynację Matki Boskiej Częstochowskiej w symbolach Ewangelii i świecy, oraz w 1983 r. w obrazie Jasnogórskim.

Biskup Jerzy Ablewicz był członkiem Kongregacji do spraw Świętych i Błogosławionych. Zaś w ramach Konferencji Episkopatu Polski był członkiem Komisji Duszpasterskiej, Komisji do spraw KUL i Komisji do spraw Budowy Kościołów. Uczestniczył w pierwszej i ostatniej sesji Soboru Watykańskiego II. Wprowadzał w diecezji jego reformy, zwłaszcza liturgiczne. Sam wygłaszał wiele homilii, kazań, przemówień. Prowadził też rekolekcje dla kapłanów w Tarnowie w 1979 r.

Zabiegał o kanonizację bł. Kingi i o beatyfikację ks. Romana Sitki. Doprowadził do beatyfikacji Karoliny Kózkówny, co miało miejsce w Tarnowie 10 czerwca 1987 r. podczas pielgrzymki Jana Pawła II do Polski. Z okazji srebrnego jubileuszu biskupstwa, a także w uznaniu za gorliwość i posługę pasterską, papież Jan Paweł II podczas wizyty w Tarnowie podniósł go do godności arcybiskupiej.

Biskup Jerzy Ablewicz utworzył 132 nowe parafie, a także wiele rektoratów. Mimo przeszkód czynionych ze strony władz państwowych, za jego rządów w diecezji podjęto budowę kilkuset kościołów i domów katechetycznych.

Arcybiskup Jerzy Ablewicz zmarł w rezydencji biskupów tarnowskich na chorobę nowotworową  31 marca 1990 r. Spoczywa w podziemiach Bazyliki Katedralnej. Imię arcybiskupa Jerzego Ablewicza nosi Klub Inteligencji Katolickiej w Tarnowie, jedna z tarnowskich ulic, a także fundacja, która co roku przyznaje stypendia uzdolnionej młodzieży.