Czy Jezus wyraźnie stwierdził, że Bóg jest Jego Ojcem?

W Ewangelii św. Marka znajdujemy cały szereg wypowiedzi Jezusa, w których objawia Ojca, odsłania Jego tajemnicę. Zwracając się do Boga, nazywa Go Ojcem, a nie Bogiem.

Przemawiając do tłumu i uczniów, Jezus stwierdził: „Kto się bowiem Mnie i słów moich zawstydzi przed tym pokoleniem wiarołomnym i grzesznym, tego Syn Człowieczy wstydzić się będzie, gdy przyjdzie w chwale Ojca swojego razem z aniołami świętymi” (Mk 8,38). Kto się wstydzi Jezusa i Jego Ewangelii z obawy przed drwinami ludzi, inaczej: kto Go zdradza, tego zaprze się Syn Człowieczy, czyli nie przyjmie go do swego grona, „gdy przyjdzie w chwale Ojca”, czyli w dniu paruzji. Niedwuznacznie stwierdził więc, że pozostaje w nieporównywalnym, jedynym stosunku do Ojca.

W czasie publicznej działalności Jezus raz jeden nazwał siebie wyraźnie Synem Bożym. Uczynił to zaś wobec szerszego grona. Ewangelista wspomina bowiem o tych, którzy chcieli pojmać Chrystusa (Mk 12,12). Chodzi o przypowieść o przewrotnych rolnikach (Mk 12,6-8). Pewien człowiek założył winnicę i oddał ją w dzierżawę rolnikom. Po pewnym czasie posłał do nich sługi po należne mu z winnicy owoce. Rolnicy pobili a nawet pozabijali wysłańców. „Miał jeszcze jednego – umiłowanego syna. Posłał go do nich jako ostatniego, bo mówił sobie: «Uszanują mojego syna»” (Mk 12,6). Ale rolnicy zabili także syna właściciela winnicy. Wszyscy, którzy wyjaśniają tę przypowieść, nie mają wątpliwości, że mamy w tym wypadku do czynienia z tzw. alegorią, czyli opowiadaniem, w którym każdy szczegół ma jakiś sens metaforyczny.[9] Właścicielem winnicy jest Bóg, sługami są prorocy, wysłańcy Boga, a synem Boga jest Jezus.[10] Bóg zaś jest Jego Ojcem.