Zawsze trzeba się modlić (Łk 18,1-8)

A zatem sędzia z przypowieści to „praktyczny ateista”, którego nie obchodzi ani Bóg, ani Jego prawo. Nie liczy się także z innymi ludźmi. Co więcej – jest on szczególnie złym, gdyż właśnie sędziom Bóg powierzył troskę o utrzymanie sprawiedliwości w narodzie (Pwt 1,16; 16,18). Z woli Bożej zatem był on ustanowionym i winien być sprawiedliwym.

Sędzia, to urząd, który w pewnym momencie historii Izraela odgrywał bardzo szczególną rolę. W czasach Księgi Sędziów, obejmowały go osoby specjalnie powoływane przez Boga, który przy ich pomocy prowadził swój lud i przychodził mu z pomocą. Ten okres historii trwał aż do czasów Samuela, który został poproszony przez lud, aby ustanowił im króla (zob. 1Sm 8,1-22). W czasach królewskich sędziowie byli urzędnikami państwowymi. Postawa sędziego jest całkowicie sprzeczna z wytycznymi, które w dawnych czasach król Jozafat nadał powoływanym przez siebie sędziom: „Uważajcie na to, co czynicie, bo nie dla człowieka sądzicie, lecz dla Pana. On jest przy was, gdy sądzicie. Teraz zaś niech wami owładnie bojaźń Pańska. Uważajcie więc, co czynicie, nie ma bowiem u Pana, Boga naszego, niesprawiedliwości, stronniczości i przekupstwa” (2Krn 19,6b-7). Sędzia miał być bezstronny, uczciwy i kierować się Prawem Bożym. Winien miłować Boga i bliźniego.

Mędrzec Syrach patrząc na Boga ostrzega wszystkich którzy krzywdzili ubogich: „Pan jest Sędzią, który nie ma względu na osoby. Nie będzie miał On względu na osobę przeciw biednemu, owszem, wysłucha prośby pokrzywdzonego. Nie lekceważy błagania sieroty i wdowy, kiedy się skarży. Czyż łzy wdowy nie spływają po policzkach, a jej lament nie świadczy przeciw temu, kto je wyciska? Kto służy Bogu, z upodobaniem będzie przyjęty, a błaganie jego dosięgnie obłoków. Modlitwa biednego przeniknie obłoki i nie ustanie, aż dojdzie do celu. Nie odstąpi ona, aż wejrzy Najwyższy i ujmie się za sprawiedliwymi, i wyda słuszny wyrok. Pan nie będzie zwlekał i nie będzie dłużej okazywał tym cierpliwości, aż zetrze biodra tych, co są bez litości, weźmie pomstę na poganach, wytraci tłum pyszałków i skruszy berła niesprawiedliwych; odda człowiekowi według jego czynów, dzieła zaś ludzi osądzi według ich zamiarów, wyda sprawiedliwy wyrok swojemu ludowi i uraduje go swym miłosierdziem. Piękne jest miłosierdzie przychodzące w czasie utrapienia, jak chmury deszczowe – w czasie posuchy” (Syr 35,12-24).