Stary Testament zapowiada Jezusa Chrystusa
"Oto Panna pocznie i porodzi Syna..." (Iz 7,14) - pochodzenie i miejsce narodzin Mesjasza.
Jak moglibyśmy podsumować dzisiejszy wykład?
Bóg stopniowo odsłania swój plan zbawienia człowieka. Najpierw zapowiedział zwycięzcę nad szatanem pochodzącego z rodu ludzkiego (Protoewangelia − Rdz 3,14-15), potem wskazał wybraną rasę (błogosławieństwo Sema − Rdz 9,26), następnie wybrał ojca błogosławionego narodu (powołanie Abrahama − Rdz 12,1-3), wreszcie wybrał jedno z dwunastu pokoleń (pokolenie Judy − Rdz 49,8-12; Lb 24,17) i określił ród w ramach tego pokolenia (ród Dawida − 2 Sm 7,8-12). Izajasz zapowiedział dziewicze poczęcie królewskiego potomka Dawida i jego niezwykłe przymioty (Iz 7−11). Do tej przedziwnej serii zapowiedzi Micheasz dorzucił jeszcze jeden cenny szczegół: miejscem narodzenia Mesjasza będzie miasto Dawidowe − Betlejem[31]. Wszystkie zapowiedzi spełniły się w osobie Jezusa Chrystusa. I choć w pierwotnym ujęciu autorzy tych proroctw nie musieli w pełni rozumieć swych wypowiedzi, to jednak nie przeczy to zamiarom Boga, który stopniowo objawiał swoją wolę i mógł posłużyć się prorokiem do formułowania zapowiedzi, których rozumienie stało się dostępne dla ich słuchacza lub czytelnika znacznie później, w miarę jak rozwijała się historia zbawienia[32]. W ten sposób potwierdza się reguła, że wypełnienie proroctw przewyższa wszelkie oczekiwania[33].
Literatura:
T.D. Alexander, Król sługa. Biblijny portret Mesjasza, Kraków 2000.
T. Brzegowy, „Czy Izajasz zapowiadał Mesjasza?ˮ, CT 78/3 (2008) s. 5-27.
J. Lemański, „Izajasz wieszczem Chrystusa?ˮ, ZNKUL 44 (2001) nr 1-2 (173-174), s. 27-45.
[1] J. Schreiner, Teologia Starego Testamentu, Warszawa 1999, s. 395-396. Poglądy różnych uczonych na temat datacji tego proroctwa przedstawił: J. Łach, „Mesjańskie proroctwo Natana (2 Sm 7)ˮ, RTK 13/1 (1966), s. 49-51.
[2] T. Brzegowy, „Prorok Natan i budowa świątyni (2 Sm 7)ˮ, RBL 40/1 (1987), s. 12.
[3] Por. J. Synowiec, Oto twój król przychodzi. Mesjasz w pismach Starego Przymierza, Kraków 1992, s. 15; T. Brzegowy, Księgi historyczne Starego Testamentu (Academica 32), Tarnów 32002, s. 138.
[4] Por. J. Łach, „Powstanie monarchii (Księgi Samuela)ˮ, w: Księgi historyczne Starego Testamentu. Dziejopisarstwo izraelskie (Wprowadzenie w myśl i wezwanie ksiąg biblijnych 2) (red. J. Frankowski − S. Wypych), Warszawa 2006, s. 143.
[5] Por. J. Lemański, „2 Sm 7,8-16 jako akt zawarcia przymierzaˮ, w: Pieśniami dla mnie Twoje przykazania. Księga pamiątkowa dla Księdza Profesora Janusza Frankowskiego w 50. rocznicę święceń kapłańskich i 75. rocznicę urodzin (red. W. Chrostowski), Warszawa 2003, s. 187-203.
[6] Por. Wielki słownik hebrajsko-polski i aramejsko-polski Starego Testamentu. T. 1 (red. L. Koehler − W. Baumgartner − J.J. Stamm; red. nauk. wyd. pol. P. Dec), Warszawa 2008, s. 268-269.
[7] Por. T. Brzegowy, Księgi historyczne Starego Testamentu, s. 143.
[8] Por. J. Łach, „Mesjańskie proroctwo Natana (2 Sm 7)ˮ, s. 56-58.
[9] Por. J. Synowiec, Oto twój król przychodzi, s. 22; J. Łach, Błogosławiony, który przychodzi w imię Pańskie, Warszawa 1996, s. 26-37.
[10] Por. T. Brzegowy, Księgi historyczne Starego Testamentu, s. 143.
[11] Por. T. Jelonek, Księgi historyczne Starego Testamentu, Kraków 2006, s. 61.
[12] Por. T. Brzegowy, Księgi historyczne Starego Testamentu, s. 143-144.
[13] Por. T. Jelonek, Księgi historyczne Starego Testamentu, s. 61.
[14] Por. J. Synowiec, Oto twój król przychodzi, s. 97-101.
[15] Por. J. Homerski, „«Panujący» z Betlejem. Interpretacja perykopy Mi 5,1-5ˮ, RTK 23/1 (1976), 5-16.
[16] Por. U. Szwarc, „«Kiedy wypełnią się dni...». Analiza egzegetyczno-teologiczna 2 Sm 7,12; Jr 23,5; Iz 11,3-4ˮ, RTK 48/1 (2001), s. 27-36.
[17] Por. T. Brzegowy, Prorocy Izraela. Cz. 2 (Academica 19), Tarnów 32003, s. 112.
[18] Por. G. Witaszek, „Idealny król mesjański (Iz 7,10-17; 8,23−9,6; 11,1-9)ˮ, w: Do kogóż pójdziemy? Ty masz słowa życia wiecznego (red. J. Misurek − A.J. Nowak − W. Słomka), Lublin 1998, s. 105.
[19] Por. A.S. Jasiński, „Proroctwo o Emmanuelu (Iz 7,14)ˮ, StF 12 (2002), s. 78. Szczegółowe omówienie tych fragmentów można znaleźć w: J. Homerski, „Pieśni Izajasza o Emmanuelu (Iz 7,10-14; 8,23−9,6; 11,1-10)ˮ, STV 14/2 (1976), s. 13-46.
[20] T. Brzegowy, Prorocy Izraela. Cz. 1 (Academica 14), Tarnów 1999, s. 89.
[21] Por. G. Witaszek, „Idealny król mesjański (Iz 7,10-17; 8,23−9,6; 11,1-9)ˮ, s. 106-107.
[22] Por. T. Brzegowy, Prorocy Izraela. Cz. 1, s. 92.
[23] Por. J. Synowiec, Oto twój król przychodzi, s. 73.
[24] Tylko trzy teksty Starego Testamentu mówią o zbawczej interwencji Boga za pośrednictwem oczekiwanego rzez pokolenia Mesjasza, w których jest wzmianka o jego Matce. Są to: Rdz 3,15; Iz 7,14 oraz Mi 5,2. Ich omówienie zawiera: R. Tetela, „Biblijne zapowiedzi roli Maryiˮ, w: «Utwierdzaj twoich braci» (Łk 22,32) (red. T.M. Dąbek), Kraków 2003, s. 65-91.
[25] Por. T. Brzegowy, Prorocy Izraela. Cz. 1, s. 94-95.
[26] Por. J. Synowiec, Oto twój król przychodzi, s. 76-77.
[27] Por. T. Brzegowy, Prorocy Izraela. Cz. 1, s. 95-96.
[28] Różne sposoby interpretacji tego tekstu, jakie bibliści przedstawiali w ciągu wieków zebrał i poddał analizie w swoim komentarzu: T. Brzegowy, Księga Izajasza. Cz. 1: rozdziały 1−12. Cz. 1 (Nowy Komentarz Biblijny, t. 22 cz. 1), Częstochowa 2010, s. 429-441.
[29] Por. R. Rumianek, „Proroctwo mesjańskie o Emmanueluˮ, WST 10 (1997), s. 291; T. Brzegowy, „Czy Izajasz zapowiadał Mesjasza?ˮ, CT 78/3 (2008) s. 23-25.
[30] Por. A. Michalska, „Teologiczne znaczenie Iz 7,14ˮ, CzST 17-18 (1989-1990), s. 81.
[31] T. Brzegowy, Prorocy Izraela. Cz. 2, s. 112.
[32] A.S. Jasiński, „Proroctwo o Emmanuelu (Iz 7,14)ˮ, s. 84.
[33] T. Brzegowy, Prorocy Izraela. Cz. 1, s. 98.
