Można zatem powiedzieć, że pochodząca z greckiego przekładu Psalmu 24 uwaga na temat odmawiania tego tekstu „pierwszego dnia po szabacie” w pewien sposób pomogła w chrześcijańskiej lekturze tej starotestamentowej modlitwy.

Skoro Psalm 24, zgodnie z jego greckim tytułem, miał być recytowany podczas synagogalnej liturgii pierwszego dnia po szabacie, to trzeba przypomnieć, że dla chrześcijańskiej wspólnoty jest to niedziela, a więc dzień, kiedy dokonało się zwycięstwo Chrystusa nad śmiercią (Mt 28,1 i par.), które stanowi centrum liturgicznych spotkań Kościoła. Katechizm Kościoła Katolickiego przypomina, że „chrześcijanie zbierali się „na łamanie chleba” (Dz 20,7) szczególnie „w pierwszym dniu tygodnia”, to znaczy w niedzielę, w dniu zmartwychwstania Chrystusa (KKK 1343). Można powiedzieć, że w odkrywaniu paschalnej tajemnicy Chrystusa w Psalmie 24 pewnym ułatwieniem było zwrócenie uwagi na wskazówkę precyzującą czas odmawiania tego modlitewnego tekstu, którym był „pierwszy dzień po szabacie”.