Powyższa informacja wskazuje na wielkie znaczenie Psalmu 24 tak dla liturgii Izraela, jak i Kościoła. W związku z tym nasuwa się pytanie o charakter uroczystości, podczas których używano tego liturgicznego tekstu.

Psalm 24 był modlitewnym tekstem odmawianym przez pielgrzymów wstępujących w bramy jerozolimskiej świątyni (por. Ps 95; 100)[6]. Kiedy uczestnicy religijnej uroczystości zgromadzili się u wejścia do sanktuarium brali udział w liturgii, która przypominała im o warunkach wpuszczenia do tego świętego miejsca, by móc otrzymać tam Boże błogosławieństwo. Psalm 24, będący przykładem tekstu używanego właśnie podczas obrzędów związanych z wejściem do świątyni, składa się z uroczystego wezwania na cześć Boga Stwórcy (ww. 1-2), po którym następują dwie jego zasadnicze części: pierwsza przedstawia warunki dające prawo wejścia do sanktuarium (ww. 3-6), natomiast druga wychwala Boga wkraczającego do swojej świątyni (ww. 7-10)[7].