Przejdźmy zatem do omówienia warunków udziału w świątynnej liturgii, które stanowią treść pierwszej części Psalmu 24.

Po słowach hymnu ku czci zwycięskiego Boga Stwórcy (ww. 1-2) następuje liturgia wstępna, zawierająca pytania stawiane przez zgromadzony lud odnośnie warunków uczestnictwa w kulcie, na które odpowiadają kapłani (ww. 3-6). Tę część Psalmu 24 otwiera werset trzeci, w którym można usłyszeć pytanie pielgrzymów o warunki wpuszczenia na teren świątyni: „Kto wstąpi na górę PANA, kto stanie na Jego świętym miejscu?”. Liturgiczna procesja wchodzi (hebr. ‘ālā(h)) na świątynne wzgórze, gdzie w Jerozolimie znajduje się sanktuarium Izraela, nazwane w tym wersecie, paralelnie do wcześniejszej frazy: „Jego (Boga) świętym miejscem” (hebr. māqôm qādšô). Pielgrzymi chcąc poznać kultyczne wymogi, których spełnienie umożliwiało im wejście do świętego miejsca w rzeczywistości pytali o prawo, czyli o Torę, pozwalającą wiernemu przekroczyć próg Bożego domu. Stąd też tę część liturgii wejścia, która odbywała się u bram sanktuarium nazywano liturgią Tory. Bóg ustanowił swoje mieszkanie na ziemi, gdzie człowiek może Go spotkać, ale dostęp do tego świętego miejsca wymaga spełnienia moralnych zobowiązań, które kapłani przypominali uczestnikom pielgrzymki[11].