Podstawą dla powstania prologu były wersety które przedstawiały losy Słowa Bożego w świecie. Wspólnota janowa przejęła ten wczesnochrześcijański hymn i przepracowała podkreślając prawdę, iż tajemnica zbawienia została objawiona i dokonana w Jezusie Chrystusie. Wydaje się, iż jeszcze wspólnota pierwotna poszerzyła hymn o J 1,10-11 oraz J 1,14.16. W ten sposób hymn kończył się aklamacją będącą wyznaniem wiary i uwielbieniem. W późniejszym czasie przez wspólnotę janową zostały dodane pozostałe wersy. Dodanie to miało za zadanie dostosowanie chrystologii hymnu do chrystologii Ewangelii Jana. W ten sposób hymn miał stać się prologiem przekazu ewangelicznego.

Mając na względzie opinie badaczy można wskazać pierwotny i najstarszy tekst, który posłużył autorowi Czwartej Ewangelii za bazę do stworzenia prologu Ewangelii. Ten starochrześcijański hymn mógł brzmieć następująco: „Na początku było Słowo a Słowo było przy Bogu i Bogiem było Słowo. Wszystko przez Nie się stało, a bez Niego nic się nie stało, co się stało. W Nim było życie, a życie było światłością ludzi. Na świecie było, a świat przez nie się stał, ale świat Go nie poznał. Przyszło do swojej własności, ale swoi Go nie przyjęli. A Słowo stało się ciałem i mieszkało wśród nas. A z jego pełności wszyscyśmy otrzymali – łaskę po łasce. Prawo zostało dane przez Mojżesza, łaska przez Jezusa Chrystusa” (J 1,1.3-4.10-11.14.16-17)[9].