Medytacja jednak słowa Bożego sprawia, iż lęk ustępuje, sprawia, iż Maryja oddaje swój los w ręce Boga. Anioł w scenie zwiastowania mówiąc „nie lękaj się, znalazłaś łaskę u Boga” (Łk 1,30), otwiera przed Maryją karty Starego Testamentu. Czytamy w Księdze proroka Izajasza: „Izraelu, mój sługo, Jakubie, którego wybrałem sobie, potomstwo Abrahama, mego przyjaciela! Ty, którego pochwyciłem na krańcach ziemi, powołałem cię z jej stron najdalszych i rzekłem ci: «Sługą moim jesteś, wybrałem cię, a nie odrzuciłem». Nie lękaj się, bo Ja jestem z tobą; nie trwóż się, bom Ja twoim Bogiem. Umacniam cię, jeszcze i wspomagam, podtrzymuję cię moją prawicą sprawiedliwą” (Iz 41,8.10). „Ja, Pan, twój Bóg, ująłem cię za prawicę mówiąc ci: «Nie lękaj się, przychodzę ci z pomocą». Nie bój się, robaczku Jakubie, nieboraku Izraelu! Ja cię wspomagam – wyrocznia Pana – odkupicielem twoim – Święty Izraela” (Iz 41,13-14).

Potem zaś anioł mówi „Duch Święty zstąpi na Ciebie i moc Najwyższego osłoni Cię”. Wskazując na Ducha, anioł Gabriel kieruje serce i myśli Maryi ku dziełu stworzenia, kiedy „ziemia była bezładem i pustkowiem; ciemność była nad powierzchnią bezmiaru wód, a Duch Boży unosił się nad wodami” (Rdz 1,2). Gdy Maryja rozmyślała nad tym, jak to się stanie i usłyszała: „Duch Święty zstąpi na Ciebie”, bez wątpienia wspomniała dzieło stworzenia.

Druga część przesłania anioła „Moc Najwyższego osłoni cię” odsyłało myśli Maryi do ostatniego rozdziału Księgi Wyjścia, kiedy to na polecenie Boga, Mojżesz wznosi przybytek, który okrywa obłok i który zostaje napełniony chwałą Pana. Moc Najwyższego wypełnia Namiot Spotkania. „Obłok Pana za dnia zakrywał przybytek, a w nocy błyszczał jak ogień na oczach całego domu izraelskiego” (Wj 40,38). Oto Maryja stała się nowym przybytkiem w którym zamieszkał Pan.

Medytując Słowa Biblii Maryja napełnia się pokojem i z niezwykłą ufnością mówi – „oto ja służebnica Pana mojego” (Łk 1,38).