Dlaczego zatem publiczna działalność Jezusa rozpoczyna się od wydarzenia nad Jordanem, od przyjęcia przez Jezusa obmycia janowego?

Powodem przyjęcia chrztu nie jest potrzeba nawrócenia i wyznania grzechów. To Jezus jest bowiem Tym, który przychodzi jako Ten, który chrzci „Duchem Świętym i ogniem” (Mt 3,11). Jezus jednak przyjmuje ryt chrztu (gr. baptidzo), „aby wypełnić całą sprawiedliwość” (Mt 3,15).

Poszczególnie komentatorzy próbują udzielać różnych odpowiedzi. W opinii niektórych Jezus chciał być razem ze wspólnotą zbawionych, wspólnotą nowego Izraela, która zaczęła się formować w wyniku działalności Jana Chrzciciela. Inni wskazują, iż Jezus jako Sługa Boga przyjął chrzest, aby zbliżyć się do grzesznych ludzi, aby utożsamić się z nimi. W ten sposób został On zaliczony do grzeszników. Chrzest Jezusa rozpoczyna dzieło dźwigania grzechów świata.

Wskazać można również opinie według których Bóg wezwał cały naród Izraela do pokuty i chrztu. Jezus jako pokorny i posłuszny sługa Boży odpowiada na to wezwanie bez zastrzeżeń. W podobnym tonie rozumieć można wskazanie, iż Jezus wiedział, że nie potrzebuje nawrócenia, był świadom, że w niczym nie sprzeciwił się woli Bożej. Przyjął jednak chrzest, ponieważ Pismo uczy, że nikt z ludzi nie jest wolny od grzechu (Rz 3,10-18). Jezus być może, jak chcą niektórzy, chciał dać przykład konieczności chrztu i pokuty. Chciał On, jak wskazują komentarze w epoce patrystycznej, dać moc uświęcania wodzie chrzcielnej.

Za ciekawą należy także uznać opinię św. Justyna (Dial. 8,4), wedle której Żydzi utrzymywali, że Mesjasz będzie nieznany i że on sam nieświadom będzie swej mocy, dopóki nie przyjdzie Eliasz i nie namaści go, przedstawiając ludowi. A zatem Jezus przybył nad Jordan, gdzie miał być namaszczony i przedstawiony przez Jana który występował w roli Eliasza (Mk 9,11-13)[5].