Męka i śmierć Jezusa
Całe życie Jezusa to nieustanna droga ku wydarzeniom, które dokonały się w Jerozolimie.
By Jacopo Tintoretto - The Yorck Project / CC 1.0
Wydarzenia na Golgocie wieńczy śmierć Jezusa. Św. Mateusz zapisze, iż „Jezus raz jeszcze zawołał donośnym głosem i oddał ducha” (Mk 15,37; Mt 27,50). Zaś św. Łukasz wydarzenie to nakreśli pisząc: „Jezus zawołał donośnym głosem: Ojcze, w Twoje ręce powierzam ducha mojego. Po tych słowach wyzionął ducha” (Łk 23,46).
Ewangeliści określają śmierć Jezusa jest mianem „oddania Ducha”. Św. Łukasz podkreśla ponadto, iż ostatnie słowa Jezusa były modlitwą, podczas której powierzył On Ojcu Swojego Ducha. Zatem śmierć Jezusa nie była przypadkowa, nie nastąpiła w przypadkowym czasie. Jezus jako Pan i jak Pan oddaje Bogu Ojcu Swojego Ducha. On zadecydował kiedy ma skończyć się czas Jego męki. Wszystko się wykonało. Wszystko, co było zamierzone i zapowiedziane w Pismach względem Mesjasza Jezus wypełnił, zatem oddał Ducha. Śmierć Jezusa jest „oddaniem”, jest „wyjściem” – „tchnieniem” Ducha. Tertulian zapisze, iż Jezus mocą swego słowa, oddał ducha uprzedzając zamiar swoich prześladowców[7].
[1] Zob. Mk 14,22-25; Mt 26,26-29; Łk 22,15-20; 1 Kor 11,23-25.
[2] Zob. W. Rakocy, Paweł Apostoł. Chronologia życia i pism, Częstochowa 2003, s. 227; P. Łabuda, Listy Apostoła Pawła. Wprowadzenie i omówienie, Tarnów 2013, s. 180-181.
[3] Zob. szerzej M. Bednarz, Analiza literacka opisu modlitwy na Górze Oliwnej i pojmania Jezusa (Łk 22,39-53), „Studia Warmińskie” 12(1975), s. 449-462.
[4] Prefekt rzymski w czasach Jezusa miał także pieczę nad ubiorem arcykapłana i wydawał mu uroczystą szatę tylko na wielkie święta. Zob. J. Flawiusz, Dawne dzieje Izraela, XVIII,4,3.
[5] Zob. I. de la Potterie, Męka Jezusa Chrystusa, Kraków 2006, s. 85.
[6] Tłumaczenie dosłowne tekstu J 18,37 – zob. treść przypisu w Biblii Tysiąclecia.
[7] Zob. Tertulian, Apologeticus, 21,19 (w: Corpus Christianorum seu nova Patrum collectio. Series Latina, Turnhout 1954).
