Dla nas jednak szczególniejszą wartość przedstawiają opisy Ewangeliczne. Zatrzymajmy się przy przekazie Ewangelii wg św. Mateusza. Dla autora pierwszej Ewangelii wydarzeniem następującym po śmierci nie jest pogrzeb Jezusa, a po nim zmartwychwstanie. Mateusz ukazuje inne wydarzenia, które pozostają w bezpośredniej łączności ze śmiercią Chrystusa. Wydaje się, że Mateusz chce wyrazić teologiczne przekonanie, że końcowy akt życia Jezusa, odkupieńczy i zbawczy, jest równocześnie Jego tryumfem nad śmiercią. Stąd też przedstawia kosmiczne znaki następujące bezpośrednio po śmierci Jezusa, niejako nie czekając na Jego zmartwychwstanie i odkrycie pustego grobu. Śmierć Jezusa jest natychmiastowym początkiem życia dla umarłych, których groby otwierają się, by mogli oni powstać z martwych. A zatem ze śmierci Jezusa powstaje życie.

Zaskoczony zaś tymi wszystkimi zdarzeniami rzymski setnik, daje świadectwo, będące równocześnie głosem całej wspólnoty Kościoła: „Prawdziwie, Ten był Synem Bożym” (Mt 27,54). Kolejne wydarzenia: pogrzebanie Chrystusa (Mt 27,57-61), jak również ustawienie przy grobie straży (Mt 27,62-66) choć wydają się przynależeć do opisu wydarzeń na Golgocie, to jednak wydają łączyć się ze zmartwychwstaniem Chrystusa[7].