W Łukaszowym opisie, dotyczącym ofiarowania Jezusa, dostrzegamy zaskakujący brak precyzji. Dlaczego Ewangelista wspomina o „ich oczyszczeniu”? Tym samym sugeruje przecież, iż chodzi o ojca i matkę, gdyż oni są podmiotem zdania („przynieśli”). Tymczasem rytowi oczyszczenia winna poddać się tylko matka i w związku z tym złożyć także ofiarę (Kpł 12,3-4). Czyżby św. Łukasz był nieprecyzyjny? Nieprawdopodobne, zwłaszcza w jego przypadku. Ma natomiast na myśli całą ceremonię, jaka była znana w tamtych czasach. Podkreśla, że ceremonia dotyczyła matki i syna. Oczyszczenie było bowiem wymagane w związku z narodzeniem dziecka. Kiedy Ewangelista pisze o „ich oczyszczeniu”, nawiązuje do ceremonii, której poddała się Maryja, składając ofiarę przepisaną Prawem w związku z oczyszczeniem. Ale myśli także o ofiarowaniu dziecka.

Dlaczego św. Łukasz kładzie tak silny nacisk na to, iż Święta Rodzina wypełniła rytualne przepisy Prawa? Odpowiedź na to pytanie kryje się w tym, iż Ewangelista jest uczniem św. Pawła. Wystarczy przypomnieć List do Galatów (4,4-7), który przedstawia Jezusa jako Syna Bożego, zrodzonego z Niewiasty i podlegającego żydowskiemu Prawu.

Św. Łukasz paralelnie zestawia dwie ofiary złożone Bogu przez Maryję i Józefa: ofiarę Dziecka i ofiarę młodych gołębi. Czy to zestawienie jest przypadkowe? W ten sposób Ewangelista podkreśla, że Jezus jest nową ofiarą, która już niedługo zastąpi ofiary, wymagane przez stare Prawo. Taka myśl pojawia się w Nowym Testamencie a przede wszystkim w Liście do Hebrajczyków (Hbr 10,5-10). Św. Łukasz chce zasygnalizować tę właśnie prawdę.