Jezus świątynią

Izraelici marzyli o przemianie życia społeczno-politycznego, ale oczekiwali także zmiany w dziedzinie religijnej, a zwłaszcza w dziedzinie kultu. Spodziewano się, że w czasach mesjańskich zniknie sanktuarium jerozolimskie a pojawi się nowa świątynia, niebieska i duchowa. Np. prorok Ezechiel zapowiadał zbudowanie nowego i doskonałego sanktuarium (Ez 40,1-44,4; 46,19-47,2; por. także Ez 37,26-28; Iz 60,7-13). Po niewoli babilońskiej w Jerozolimie została wzniesiona nowa świątynia. Nie było to jednak ostateczne i doskonałe wypełnienie proroctw, gdyż sanktuarium było wprawdzie nowe, ale zostało wzniesione z podobnego materiału jak dawna budowla Salomona a było nawet gorsze od pierwszego (por. Ag 2,3).

Chrystus podjął prorocki temat nowej świątyni i odniósł go do siebie. Czwarty Ewangelista, wyjaśniając wypowiedź Chrystusa o zburzeniu świątyni, dodaje: „On zaś mówił o świątyni swego ciała” (J 2,21). Jezus nie tylko zapoczątkował nową ekonomię zbawienia, ale wskazał, że jej centrum, czyli świątynią, będzie Jego własne ciało.