Kierownictwo Ducha Bożego
Obecność i działanie Ducha Świętego w Starym Testamencie.
A czy można wskazać na aktywność Ducha Bożego w ludziach walczących z wrogami, których przecież nigdy nie brakowało w historii Izraela?
Natchnieni autorzy Starego Testamentu byli przekonani, że Bóg, będąc Duchem, posiada Ducha, którego rzeczywiście może dać człowiekowi, kiedy chce go uzdolnić do określonego działania, by osiągnąć zamierzony cel. Starotestamentowi hagiografowie dają do zrozumienia, że Duch Boży, jako niezasłużony i nieoczekiwany dar charyzmatyczny, obejmuje swoim wpływem człowieka, by ten mógł zrealizować Boże zamysł. To potężne działanie Ducha Bożego może uzewnętrzniać się w udzielonej człowiekowi mocy, która uzdalnia go do walki z wrogami dla dobra innych lub do działania na polu społecznym i politycznym. Przykładem charyzmatycznych przywódców działających pod wpływem Ducha Bożego dla ocalenia poszczególnych plemion izraelskich byli bohaterowie Księgi Sędziów. W okresie przechodzenia od struktury plemiennej do ustanowienia monarchii w Izraelu, wybrani przez Boga ludzie pełnili urząd sędziego, mając za zadanie pokonywać różne niebezpieczeństwa, jakie groziły pokoleniom izraelskim ze strony sąsiednich ludów. Autorytet tych biblijnych sędziów wypływał z faktu, że sam Bóg powołał ich do sprawowania tej funkcji, udzielając im właśnie swego Ducha, który sprawiał, że najpierw działali jako „wybawcy” ocalający Izraela z rąk jego wrogów, a w późniejszym okresie zostali zarządcami w ramach struktur administracyjnych pozyskanego terytorium Kanaanu. Hebrajski czasownik šāpaṭ (wymawiaj „szafat”), od którego pochodzi określenie biblijnych sędziów wskazuje, że nie należy myśleć o nich wyłącznie w kategoriach przedstawicieli wymiaru sprawiedliwości, ale przede wszystkim trzeba w nich dostrzegać charyzmatycznych przywódców swoich pokoleń. Ponieważ biblijni sędziowie byli narzędziami, jakimi posługiwał się Bóg, dający przez nich zbawienie swojemu ludowi, stąd też przedstawione w Księdze Sędziów zwycięskie czyny tych starotestamentowych bohaterów były uznawane za przejaw aktywności udzielonego im daru Ducha Bożego.
