Duch Święty sprawcą wcielenia Syna Bożego

Wielkość Maryi dziełem Boga

Opis św. Łukasza nastawiony jest na Jezusa. Jego poczęcie ma miejsce w osadzie odległej od świątyni i jest związane z dziewczyną, której ewangelista bynajmniej nie sławi tak, jak czyni to w wypadku innych osób, np. Elżbiety i Zachariasza (1,6), Symeona (2,25), Anny (2,37). Chce bowiem zaznaczyć, że w wypadku Maryi wszystko, co się dzieje, jest wyjątkową łaską. Św. Łukasz podkreśla jedynie mocno, że w chwili zwiastowania Maryja była dziewicą, chociaż  została zaręczona z Józefem. W opisie narodzenia Jezusa unika nawet terminu żona. W ten także sposób akcentuje dziewictwo Maryi.

W opisie Zwiastowania ewangelista podkreśla również wielkość Maryi, ale przede wszystkim ukazuje nadzwyczajne działanie Boga (Ducha Świętego).

Anioł Gabriel zwrócił się do Maryi: „Bądź pozdrowiona, łaski pełna, Pan z Tobą” (Łk 1,28). Chcąc dobrze zrozumieć te słowa, należy w tym wypadku zwrócić uwagę na tekst grecki pozdrowienia: chaire kecharitōmenē. Kluczowym słowem jest w nim imiesłów czasu przeszłego dokonanego kecharitōmenē. Ale jego tłumaczenie sprawia trudność. Wynika ona z faktu, że nie jest łatwo oddać imiesłów czasu przeszłego dokonanego na języki współczesne. Stąd wysunięto i w dalszym ciągu wysuwa się bardzo różne propozycje: „Ty, która byłaś i pozostajesz przedmiotem życzliwości ze strony Boga”[1]; „Ty byłaś i pozostajesz przedmiotem Bożej łaski”[2]; „Wybrana przez Boga”[3]; „Uprzywilejowana”[4]; „obdarzona łaską”[5]; „Która znalazłaś łaskę”[6].

Ojcowie greccy uważali, że w pewnych wypadkach imiesłów kecharitōmenē jest synonimem słowa świętość lub czystość. Odwołuje się do tego Święty Sofroniusz (patriarcha Jerozolimy, +638), który oddaje go słowami: przemieniona przez łaskę albo doskonale uświęcona[7]. Interpretacja, która w słowie kecharitōmenē widzi potwierdzenie świętości Maryi, staje się na Wschodzie coraz powszechniejsza, począwszy od czasów bizantyjskich.