Duch Święty w Ewangelii św. Jana.
Jakie części można dostrzec w opowiadaniu?
Schemat opowiadania składa się z trzech części: a) Zjawienie się Jezusa (Jego inicjatywa – w. 19); b) Chrystus pozwala się rozpoznać uczniom (w. 20); c) Powierza im misję (ww. 21-23).
Zdarzenie rozegrało się wieczorem w niedzielę wielkanocną („pierwszego dnia po szabacie” – w. 1) w Jerozolimie, w miejscu bliżej nie określonym. Tradycja lokalizowała je, choć bez uzasadnienia, w Wieczerniku, czyli w sali na górze, gdzie uczniowie zebrali się później, w dniu Pięćdziesiątnicy (Dz 1,13).
Nie jest pewne, czy świadkami byli tylko apostołowie (oprócz Tomasza – por. J 20,24), czy też jakaś większa grupa uczniów Jezusa. Można jednak przyjąć, iż chodzi w tym wypadku o grupę Jedenastu. Czytając jednak czwartą Ewangelię, ma się wrażenie, że chodzi równocześnie o historycznych uczniów Jezusa z Nazaretu i reprezentantów wszystkich przyszłych wierzących. Określenie uczniowie bardzo często akcentuje bowiem ich przylgnięcie do Chrystusa.