Dlaczego ewangelista pisze o tym, że Jezus tchnął na uczniów?

Warto przypomnieć, że przekazanie władzy odpuszczania grzechów łączy się z udzieleniem Ducha Świętego. Gest Zbawiciela, tchnącego na uczniów, przypomina obraz Boga, który tchnął w ciało ludzkie tchnienie życia (Rdz 2,7; por. także  Mdr 15,11). Tchnienie to przekształci ich wewnętrznie, aby mogli wypełnić swoje zadanie. Tchnienie to należy identyfikować z Duchem Świętym. Podobnie jak kiedyś Bóg udzielił życie człowiekowi, tak obecnie Jezus udziela uczniom nowego życia nadprzyrodzonego, które za sprawą Ducha Świętego będą szerzyli w świecie. Chodzi więc teraz o nowe stworzenie: uwielbiony Chrystus udziela Ducha, który pozwoli człowiekowi na nowo się narodzić (por. J 3,3-8). Daje mu uczestnictwo we wspólnocie Boskiej. Czyż ukazując ranę boku, Jezus nie przywołał rzeki wody żywej, która wypływa z Niego? Czyż nie jest to symbol Ducha danego wierzącym (J 19,34; por. J 7,39)?

Tym sposobem Duch Święty ukazany jest tutaj jako siła ożywcza Kościoła. Kościół dysponuje władzą odpuszczania grzechów i w ten sposób kontynuuje sąd Chrystusa nad grzechem (J 3,19; 5,27; 9,39; por. Mt 9,8; 16,19; 18,18; Łk 24,47) oraz obdarza ludzi pokojem, którego świat dać nie może (J 14,27), a który powstaje w wyniku zwycięstwa nad światem poddanym władzy Szatana.