Wreszcie Duch Święty otoczy Jezusa chwałą. Chwała (hebrajskie kabod i greckie doksa) jest Bożym atrybutem, który ujawniał się w czasie objawień (por. Wj 16,9). Prorocy zapowiadali, że chwała Pańska będzie w czasach mesjańskich wyróżniać Jerozolimę czy Syjon (por. Iz 4,5-6; 60,2-3). Ten boski atrybut wiąże się również z Mesjaszem. Czynność Parakleta polegać będzie w tym wypadku na wykazywaniu, że Chrystus wszedł już do chwały Ojca. Kiedy Ojciec uwielbił Syna, równocześnie objawił, że jest On jedynym dawcą życia. Wszystko to zaś dziać się będzie przez nauczanie, przypominanie i doprowadzanie do całej prawdy. Ale Duch Święty zakomunikuje także to, co pochodzi od Jezusa. Druga część zdania: „Wszystko, co ma Ojciec, jest moje”. Chodzi tutaj nie tylko o tajemnicę, ale także o życie, które jest w Ojcu i Synu; o chwałę udzieloną od wieków Synowi (por. J 15,5.24); o miłość, która jest z Boga. Duch Święty uwielbi Jezusa, gdy poświadczy, że Ojciec i Syn stanowią jedno.