Duch Święty świadkiem

„Gdy jednak przyjdzie Paraklet, którego Ja wam poślę od Ojca, Duch Prawdy, który od Ojca pochodzi, On będzie świadczył o Mnie. Ale wy też świadczycie, bo jesteście ze Mną od początku” (J 15,26-27).

Trzecia i czwarta obietnica może być należycie zrozumiana jedynie w kontekście wrogości i nienawiści, o których mówi Jezus w Przemówieniu pożegnalnym. Opisują one działanie Ducha Świętego w wielkim procesie, jaki toczy świat przeciw Jezusowi. Nie chodzi tylko o proces historyczny w Jerozolimie, w czasie męki, ale o dualistyczne przeciwstawienie świata (ciemność, błąd) Jezusowi (światłość, prawda). Ten proces będzie trwał aż do końca świata.

Omawiana obietnica bardzo przypomina zapowiedzi, które znajdują się w Ewangeliach synoptycznych (Mt 10,17-25; Łk 12,11-12; por. także 24,9-14). W tym wypadku Jezus również zapowiada przyjście Ducha Świętego. Stwierdza, że On pozwoli uczniom Chrystusa wytrwać podczas prześladowań, które ich spotkają. Występuje jednak zasadnicza różnica. U synoptyków Chrystus poucza, że kiedy Jego uczniowie będą prowadzeni przed trybunały, nie powinni się bać. Duch Święty pouczy ich, co mają odpowiedzieć. Jezus nie mówi jednak w tych wypadkach, że to sam Duch Święty będzie świadkiem, ale że będzie jedynie asystował uczniom, którzy staną przed trybunałami (por. Łk 12,12; 21,13). Natomiast w czwartej Ewangelii jest mowa o procesie w sensie przenośnym między wierzącymi a wrogim im światem. W takiej sytuacji sam Duch Święty będzie świadkiem Jezusa.