Duch Święty w życiu chrześcijanina według Ewangelii św. Jana.
W pierwszej części Ewangelii św. Jana autor przedstawia historię Jezusa jako proces między Nim a tymi, dla których najpierw zostało przeznaczone Jego objawienie. Chociaż oskarżono Chrystusa o bluźnierstwo i zagrożono Mu śmiercią, to jednak podtrzymywał On przekonanie, że Jego misja ma boskie pochodzenie i wykazywał niewiarę słuchaczy względem Boga. Został przez nich osądzany, ale w rzeczywistości to On ich osądzał.
Według św. Jana sąd jest – zgodnie ze źródłosłowem – przede wszystkim rozdzieleniem dwóch postaw: za Chrystusem lub przeciw Niemu (por. np. J 3,18; 9,38, 12,31-32.46). Nie tylko nastąpi u kresu czasu (por. J 5,27-29), ale już się odbywa w postaci rozdziału postaw: za Chrystusem lub przeciw Niemu. „A sąd polega na tym, że światło przyszło na świat, lecz ludzie bardziej umiłowali ciemność aniżeli światło: bo złe były ich uczynki” (J 3,19; por. także J 9,39; 12,31). Dla św. Jana od czasu odejścia Jezusa świat jest podzielony na dwa obozy, dwie sfery wpływów: pole Chrystusa i pole Szatana. Nie oznacza to jednak, że świat jest zły (por. J 3,16). Został przecież stworzony przez Boga (J 1,10) i wyszedł dobry z ręki Stwórcy. Jednak dla Żyda oraz chrześcijanina, znającego historię zbawienia, świat stale ulega wpływom Szatana oraz zbawczemu działaniu Boga. Jezus dał temu światu szansę definitywnego zbawienia. Jednak ten, kto Go odrzuca, wchodzi w ciemności. Na tym właśnie polega grzech według św. Jana: nie wierzyć w Jezusa.
Trzeba jeszcze raz przypomnieć, w jaki sposób św. Jan rozumie określenie świat. Jest to zespół inspirowanych przez Szatana ludzi wrogich Bogu i Chrystusowi (por. J 1,9-10; 15,18-19; 16,20). Wobec takiego świata Duch Paraklet wraz z uczniami Jezusa wystąpi jako swoisty świadek w procesie. Będzie bronił Chrystusa i Jego sprawy a oskarżał właśnie ów świat (por. J 15,26-27).