Duch Święty w życiu chrześcijanina według Ewangelii św. Jana.
Czynność Ducha Świętego, wyrażona słowem przekona, ma bardzo bogaty wachlarz znaczeń: postawić w świetle, ujawnić w pełnym świetle, wyjaśnić, zganić wykazując błąd, pouczyć w sprawie. Natomiast, gdy chodzi o osobę, ten czasownik można przetłumaczyć: wykazać komuś błąd, wykazać jego winę, przeprowadzić dowód winy, zganić, potępić. Niekoniecznie ten przewód musi być przeprowadzony w obecności winnego.
Pierwszym przedmiotem swoistego procesu, który wykaże winę świata, będzie grzech. Przy słowie grzech brak jest rodzajnika. Dlatego trzeba ten rzeczownik rozumieć w kontekście całej Ewangelii św. Jana. Grzech i wina świata polega na niewierze, na świadomym, dobrowolnym odrzuceniu Jezusa (por. J 14,7). Chodzi o niewiarę w mesjańskie posłannictwo Chrystusa, a w konsekwencji odrzucenie tego zbawienia, jakie Ojciec zaofiarował w Nim ludziom (por. J 8,21-47). Nie wierzyć w Jezus – to jest grzech fundamentalny. Jest on zwrócony przeciw Bogu. Zakłada bowiem postawę sprzeciwiającą się temu, co Bóg w swojej miłości zaproponował człowiekowi. W rozdziale ósmym Jezus wzywa słuchaczy, aby wykazali Mu grzech. Było to jednak niemożliwe z tego powodu, że był doskonale poddany Ojcu i wielbił Go całym swym zachowaniem (J 8,46.49).
Zadaniem Ducha Świętego będzie ciągła aktualizacja objawienia Bożego, przyniesionego przez Jezusa. W pełni odsłoni On prawdy przyniesione przez Chrystusa i tym samym ujawni całą przewrotność świata. Jego zadaniem będzie sąd. Świat odrzucił i potępił Chrystusa. Duch Święty da na to odpowiedź. Jego postępowanie będzie podobne do procesu. Podkreśli winę jednej strony, niewinność drugiej i w świetle prawdy Bożej wyda wyrok.