Kontynuator misji Jezusa

Wykazanie winy świata dokona się najpierw w sercach uczniów, w ich sumieniach. W godzinie kryzysu lub pokusy Paraklet oświeci ich serca. Wykaże im, że w rzeczywistości świat tkwi w grzechu i błędzie. Pozwoli uczniom zrozumieć, że świat, który występuje przeciw Jezusowi i Jego orędziu, sprzeciwia się Bogu (por. J 8,47). Jego działanie polegać będzie zatem na wzmocnieniu wiary uczniów, narażonej na zgorszenie (J 16,1).

Musimy jednak pamiętać, że z kontekstu wynika, iż to świat trzeba przekonać o winie. Rola Ducha Świętego nie ograniczy się tylko do wzmocnienia wiary wspólnoty, ale wyjdzie poza jej granice. W omawianym tekście podkreślają to słowa: „bo nie wierzą we Mnie”. Wierzyć w sensie biblijnym oznacza: przyjąć objawienie, zawierzyć Bożemu planowi, posłusznie przylgnąć do Boga z wytrwałą wiernością. Brak takiej wiary będzie zjawiskiem stałym. Duch Święty niejeden raz będzie ujawniał ten stan rzeczy bez niedomówień i definitywnie potępi tych, którzy wzgardzili zbawczą miłością Bożą względem świata, czyli będzie świadkiem oskarżenia. Postawi wszystkich sędziów Jezusa, nie tylko tych, którzy skazali Go na śmierć, w pozycji oskarżonych przed sądem Bożym. Zrealizuje się to zaś poprzez świadectwo wierzących. Dzięki nauce głoszonej przez Kościół, świat zostanie przekonany o prawdzie misji Jezusa. Ale trzeba dodać, że stanie się to nie tylko dzięki nauczaniu uczniów, ale także dzięki świadectwu ich życia.

Drugim przedmiotem procesu Ducha Świętego będzie sprawiedliwość. Słowo sprawiedliwość oznacza tutaj nie tyle prawość moralną, ale zgodnie z kontekstem procesu – słuszność. Ponadto trzeba pamiętać, że słowo sprawiedliwość oznacza w Piśmie Świętym także: zwycięstwo, triumf i chwała. Zmartwychwstanie Chrystusa jest pieczęcią, którą Bóg Ojciec kładzie na dziele Jezusa. W ten sposób usprawiedliwił On Syna. Podsądnemu – jakim jest Chrystus – przysługuje sprawiedliwość. Niewinnie został zasądzony i stracony, poddany najhaniebniejszej kaźni. Teraz jest jednak u Ojca i triumfuje w chwale (por. J 20,17). Przeciwnie niż sądził świat, życie Chrystusa nie zakończyło się hańbą krzyża.