Starotestamentowe figury Kościoła.
Jakie były początki osadnictwa w Palestynie?
Przejście do miejskiej formy życia nastąpiło na terenach starożytnego Bliskiego Wschodu między VII a III tys. przed Chr. Z początku tego okresu pochodzi najstarsze znane miasto na terenie Ziemi Obiecanej, a nawet na świecie – Jerycho. Swego rodzaju „rewolucja urbanistyczna” miała wielkie znaczenie dla kulturowego rozwoju ludzkości, a za najważniejsze intelektualne osiągnięcie powstającej kultury miejskiej należy uznać wynalezienie pisma. Do pełnego rozwinięcia i rozkwitu kultura miejska doszła w mezopotamskich miastach-państwach w III tys. przed Chr. W Palestynie dopiero epoka brązu nadała osiedlom miejski charakter – w III i II tys. przed Chr. istniało tu szereg miast-państw o feudalnej strukturze, zamieszkałych przez Kananejczyków. W tę sferę kananejskiej kultury miejskiej stopniowo wnikał Izrael – lud, który pierwotnie miał charakter nomadyczny i rolniczy. Izraelici więc sami nie budowali miast, lecz zdobyli je i przejęli podczas podboju Kanaanu pod wodzą Jozuego (por. Joz 1 – 12).